Επιλεγμένες Ιστορίες ★
- mojo
- Site Admin
- Δημοσιεύσεις: 3013
- Εγγραφή: Τρί 06 Νοέμ 2012, 19:38
- Ονοματεπώνυμο: Ζάχος
- Τοποθεσία: Μεσολόγγι - Πόρτο Ράφτη
Re: Επιλεγμένες Ιστορίες ★
Μια ξεχωριστή μέρα
Δημοσίευση από underworld » 02 Σεπ 2007, 13:05
15 χρόνια είχα να επισκεφτώ το μέρος. Ακούγοντας ότι έχει γίνει ιδιαίτερα πολυσύχναστο έφτασε κάτω-κάτω στη λίστα των επιλογών μου και έτσι μονίμως διάλεγα κάποιο άλλο. Έτσι και χτες, θα βουτούσα κάπου αλλού. Η θεά τύχη όμως είχε διαφορετική γνώμη. Οι γονείς μου είχαν κανονίσει να επισκεφτούν το μέρος και μετά από σύντομη συζήτηση αποφάσισα να βουτήξω εκεί αφού θα μπορούσαμε να το συνδυάσουμε με ένα ωραίο γεύμα το μεσημεράκι. Ξεκινήσαμε με διαφορετικά αυτοκίνητα και όλα ωραία. 10 λεπτάκια πριν την παραλία, μια κατηφόρα με λίγο πιο έντονη κλίση, ένας χωματόδρομος με αρκετά περισσότερα πετραδάκια από ότι θα έπρεπε, λίγο παραπάνω γκάζι και σε 3 δευτερόλεπτα βουτιά εκτός δρόμου σε διπλανό κτήμα από ύψος 2-2.5 μέτρων. Απολογισμός: Κατέστρεψα το συρματόπλεγμα. Το αυτοκίνητο δεν έχει ούτε μία γρατζουνιά και εγώ επίσης. 10 μέτρα πριν και μετά το σημείο της εξόδου υπάρχουν πολύ πιο βαθιά σημεία για βουτιά. Τύχη βουνό λοιπόν σε ένα μοναδικό για μένα περιστατικό-γενικά είμαι ιδιαίτερα προσεκτικός, κάτι σαν το καλό παράδειγμα. Με βοήθεια που μου πρόσφεραν απλόχερα μερικοί ευγενέστατοι φίλοι από το κοντινό χωριό (να ‘ναι καλά οι άνθρωποι) ξαναμπήκα στο δρόμο και έφτασα στη θάλασσα. Το νερό ήταν να το πιείς στο ποτήρι, όμως πού διάθεση για ψάρεμα.
Προτίμησα να κάτσω στο καφενείο με μερικούς από τους φίλους που με βοήθησαν. Εκεί έμαθα ότι το μέρος είναι υπερβολικά ψαρεμένο όχι μόνο από αρκετούς ψαροκυνηγούς αλλά και από μπουκαλάκηδες. Το σκάφος του Λιμενικού έχει βλάβη (τα ίδια και τα ίδια) και εγώ που προσωπικά ψαρεύω από 10 χρονών σε αυτά τα νερά δεν έχω δει σκάφος του λιμενικού ούτε μια φορά. Παρά τα εντελώς απογοητευτικά νέα και μετά από τηλεφώνημα στο φίλο GeorgeA για ένα άλλο θέμα αποφασίζω να βουτήξω. “Πήγαινε” μου λέει ο Γιώργος, “έχει αλλάξει ο αέρας και θα έχει ψάρια”. Το τηλεφώνημα μου έφτιαξε τη διάθεση. Ο σχεδόν ανύπαρκτος άνεμος ήταν ανατολικός και σκέφτηκα ότι θα ήταν προτιμότερο να πάω για βουτιά παρά να κάθομαι να σκέφτομαι όλη μέρα τα τρία εκείνα δευτερόλεπτα.
Στις 3 είμαι στο νερό πιστεύοντας ότι η μέρα είναι περισσότερο τυχερή παρά άτυχη. Η απουσία ζευγαριού καθορίζει τους κανόνες του παιχνιδιού: Βάθη μέχρι 10-12 μέτρα και άπνοια μέχρι 50 δευτερόλεπτα . Όχι ότι έτσι είμαι απόλυτα ασφαλής αλλά κάτι έπρεπε να κάνω. Έτσι και έγινε. Εξάλλου λατρεύω το ψάρεμα (και) στα πολύ ρηχά. Μια πρώτη ματιά στο βυθό και μια δεύτερη ματιά στην παραλία για να βεβαιωθώ ότι έχω βουτήξει στο σωστό μέρος. Νόμιζα ότι είμαι προσκεκλημένος σε πάρτι θαλάσσιας ζωής. Μέτρησα 5 είδη μεδουσών (τα δύο δεν τα έχω ξαναδεί) και άπειρα ψάρια, κυρίως ψιλό και μεγάλα κοπάδια με σάλπες και ζαργάνες παντού. Ο βυθός ήταν φανταστικός σε όλη του την έκταση. Η ορατότητα κάπως περιορισμένη έδινε στους πελώριους βράχους που βρίσκονται από χρόνια γκρεμισμένοι στο βυθό, μια μυθική υπόσταση. Σύντομα διαπίστωσα ότι κάτω τριγυρνάνε αρκετοί σαργοί με υπόσταση μυθική επίσης. Η συμπεριφορά τους μου έκανε εντύπωση: Ενταξεί, οι μικρότεροι συμπεριφέρονταν φυσιολογικά. Όμως τα μεγάλα ψάρια (άνετα πάνω από κιλό) ούτε έφευγαν, ούτε βράχωναν. Έκαναν κύκλους από κάτω μου και όταν βουτούσα, έπαιζαν μαζί μου σκάκι ανάμεσα στα βράχια και τα φύκια. Σε σύντομο χρονικό διάστημα είχα χάσει 4-5 παρτίδες. Με εκπληκτικά έξυπνα κόλπα έμεναν εκτός βολής. Σε δύο ώρες αναγκάστηκα να αλλάξω όπλο λόγω βέργας έχοντας πάρει μόνο μερικούς μικρούς παίρνοντας στο χέρι το mares sten 850 που αγόρασα από το φίλο Δημήτρη (mitsosub). Οι μεγάλοι πρέπει να το καταδιασκέδαζαν μαζί μου. Σκέφτηκα ότι ένας καλός τρόπος να πάρω κάποιον θα ήταν το καρτέρι όμως η απουσία ζευγαριού θα ήταν παγίδα και έτσι προτίμησα να συνεχίσω το κάπως ανορθόδοξο σκάκι με σαργούς εκτός τρύπας αφού δεν χρησιμοποιώ φακό. Όσο περνούσε η ώρα ο πιο πιθανός τρόπος να πεθάνει κάποιος από αυτούς ήταν από το γέλιο. Πρέπει να είδα γύρω στα 15 ψάρια πάνω από κιλό να παίζουν έξω. Το παιχνίδι γινόταν σε βάθη 6-8 μέτρα και είχα τελείως απορροφηθεί από αυτό όταν την είδα να κολυμπάει ή μάλλον να πετάει μέσα στο νερό στα 4-5 μέτρα βάθος. Μια μεγάλη θαλάσσια χελώνα έκανε τον απογευματινό της περίπατο λίγα μέτρα πιο πέρα. Ξαφνικά οι σαργοί δεν υπήρχαν. Η παρουσία της με ηλέκτριζε από την κορφή ως τα νύχια και την ακολουθούσα για περίπου 10 λεπτά μαγεμένος. Εκείνη στην αρχή μάλλον ανησυχούσε αλλά στη συνέχεια το ξεπέρασε και έτσι την πλησίασα σε απόσταση 2-3 μέτρων. Ο ήλιος είχε κρυφτεί πίσω από τους γκρεμούς, (πρέπει να ήταν λίγο πριν τις 6 το απόγευμα) και η παρουσία της χελώνας στο θολό και χωρίς έντονες σκιές βυθό έμοιαζε με όνειρο. Την άφησα να συνεχίσει τη “ιπτάμενη” βόλτα της και 5 λεπτά αργότερα πήρα το ροφό της φωτογραφίας. Σκέφτηκα πολύ πριν τον χτυπήσω και είναι ένα ψάρι το οποίο δεν ντρέπομαι να δημοσιοποιήσω. Η φωτογραφία, τραβηγμένη στο τελευταίο φως της ημέρας και χωρίς φλάς (γιατί τότε βρήκε να τελειώσει η μπαταρία) είναι κακή αλλά ένα προσεκτικό μάτι θα διακρίνει το μέγεθος του ψαριού. Πάντως, κάθε καλοπροαίρετη κριτική είναι ευπρόσδεκτη. Εξάλλου οι περισσότεροι από σας είστε δάσκαλοί μου στο ψάρεμα. Έχοντας το ροφό στην κρεμάστρα πήρα το δρόμο για πίσω. Στο γυρισμό είδα μια σαργοουρά να χάνεται πίσω από έναν μικρό βράχο. Βούτηξα όσο πιο αθόρυβα γινόταν και πλησίασα. Το ρολόι έδειξε το αβυσσαλέο βάθος των…4 μέτρων. Περίμενα λίγα δευτερόλεπτα και ξεπρόβαλε η μαύρη μούρη του. Ήταν απόλυτα ήρεμος αλλά υπερβολικά σίγουρος για τον εαυτό του: Ήταν ήδη μέσα στο βεληνεκές του τυχερού 85αριού του mitsosub. Τον άρπαξα και ανέβηκα στην επιφάνεια. Οι γκρεμοί απάντησαν στα ουρλιαχτά χαράς μου και ο αντίλαλος χάθηκε στα βουνά. Και δύο φωτογραφίες με ρολόι Ο μάγκας φαρδύς πλατύς στο τραπέζι του πέτρινου σπιτιού της γιαγιάς στο χωριό με τραπεζομάντηλο εποχής. Πόσο να ζυγίζει; Το βάθος μπορεί να μην φαίνεται αλλά μέχρι να γυρίσω σπίτι πήγε 10 η ώρα. Πάρτε και μια με τη σημερινή ανατολή από το πλοίο (hint για το μέρος χεχε) viewtopic.php?f=1&t=1813
Δημοσίευση από underworld » 02 Σεπ 2007, 13:05
15 χρόνια είχα να επισκεφτώ το μέρος. Ακούγοντας ότι έχει γίνει ιδιαίτερα πολυσύχναστο έφτασε κάτω-κάτω στη λίστα των επιλογών μου και έτσι μονίμως διάλεγα κάποιο άλλο. Έτσι και χτες, θα βουτούσα κάπου αλλού. Η θεά τύχη όμως είχε διαφορετική γνώμη. Οι γονείς μου είχαν κανονίσει να επισκεφτούν το μέρος και μετά από σύντομη συζήτηση αποφάσισα να βουτήξω εκεί αφού θα μπορούσαμε να το συνδυάσουμε με ένα ωραίο γεύμα το μεσημεράκι. Ξεκινήσαμε με διαφορετικά αυτοκίνητα και όλα ωραία. 10 λεπτάκια πριν την παραλία, μια κατηφόρα με λίγο πιο έντονη κλίση, ένας χωματόδρομος με αρκετά περισσότερα πετραδάκια από ότι θα έπρεπε, λίγο παραπάνω γκάζι και σε 3 δευτερόλεπτα βουτιά εκτός δρόμου σε διπλανό κτήμα από ύψος 2-2.5 μέτρων. Απολογισμός: Κατέστρεψα το συρματόπλεγμα. Το αυτοκίνητο δεν έχει ούτε μία γρατζουνιά και εγώ επίσης. 10 μέτρα πριν και μετά το σημείο της εξόδου υπάρχουν πολύ πιο βαθιά σημεία για βουτιά. Τύχη βουνό λοιπόν σε ένα μοναδικό για μένα περιστατικό-γενικά είμαι ιδιαίτερα προσεκτικός, κάτι σαν το καλό παράδειγμα. Με βοήθεια που μου πρόσφεραν απλόχερα μερικοί ευγενέστατοι φίλοι από το κοντινό χωριό (να ‘ναι καλά οι άνθρωποι) ξαναμπήκα στο δρόμο και έφτασα στη θάλασσα. Το νερό ήταν να το πιείς στο ποτήρι, όμως πού διάθεση για ψάρεμα.
Προτίμησα να κάτσω στο καφενείο με μερικούς από τους φίλους που με βοήθησαν. Εκεί έμαθα ότι το μέρος είναι υπερβολικά ψαρεμένο όχι μόνο από αρκετούς ψαροκυνηγούς αλλά και από μπουκαλάκηδες. Το σκάφος του Λιμενικού έχει βλάβη (τα ίδια και τα ίδια) και εγώ που προσωπικά ψαρεύω από 10 χρονών σε αυτά τα νερά δεν έχω δει σκάφος του λιμενικού ούτε μια φορά. Παρά τα εντελώς απογοητευτικά νέα και μετά από τηλεφώνημα στο φίλο GeorgeA για ένα άλλο θέμα αποφασίζω να βουτήξω. “Πήγαινε” μου λέει ο Γιώργος, “έχει αλλάξει ο αέρας και θα έχει ψάρια”. Το τηλεφώνημα μου έφτιαξε τη διάθεση. Ο σχεδόν ανύπαρκτος άνεμος ήταν ανατολικός και σκέφτηκα ότι θα ήταν προτιμότερο να πάω για βουτιά παρά να κάθομαι να σκέφτομαι όλη μέρα τα τρία εκείνα δευτερόλεπτα.
Στις 3 είμαι στο νερό πιστεύοντας ότι η μέρα είναι περισσότερο τυχερή παρά άτυχη. Η απουσία ζευγαριού καθορίζει τους κανόνες του παιχνιδιού: Βάθη μέχρι 10-12 μέτρα και άπνοια μέχρι 50 δευτερόλεπτα . Όχι ότι έτσι είμαι απόλυτα ασφαλής αλλά κάτι έπρεπε να κάνω. Έτσι και έγινε. Εξάλλου λατρεύω το ψάρεμα (και) στα πολύ ρηχά. Μια πρώτη ματιά στο βυθό και μια δεύτερη ματιά στην παραλία για να βεβαιωθώ ότι έχω βουτήξει στο σωστό μέρος. Νόμιζα ότι είμαι προσκεκλημένος σε πάρτι θαλάσσιας ζωής. Μέτρησα 5 είδη μεδουσών (τα δύο δεν τα έχω ξαναδεί) και άπειρα ψάρια, κυρίως ψιλό και μεγάλα κοπάδια με σάλπες και ζαργάνες παντού. Ο βυθός ήταν φανταστικός σε όλη του την έκταση. Η ορατότητα κάπως περιορισμένη έδινε στους πελώριους βράχους που βρίσκονται από χρόνια γκρεμισμένοι στο βυθό, μια μυθική υπόσταση. Σύντομα διαπίστωσα ότι κάτω τριγυρνάνε αρκετοί σαργοί με υπόσταση μυθική επίσης. Η συμπεριφορά τους μου έκανε εντύπωση: Ενταξεί, οι μικρότεροι συμπεριφέρονταν φυσιολογικά. Όμως τα μεγάλα ψάρια (άνετα πάνω από κιλό) ούτε έφευγαν, ούτε βράχωναν. Έκαναν κύκλους από κάτω μου και όταν βουτούσα, έπαιζαν μαζί μου σκάκι ανάμεσα στα βράχια και τα φύκια. Σε σύντομο χρονικό διάστημα είχα χάσει 4-5 παρτίδες. Με εκπληκτικά έξυπνα κόλπα έμεναν εκτός βολής. Σε δύο ώρες αναγκάστηκα να αλλάξω όπλο λόγω βέργας έχοντας πάρει μόνο μερικούς μικρούς παίρνοντας στο χέρι το mares sten 850 που αγόρασα από το φίλο Δημήτρη (mitsosub). Οι μεγάλοι πρέπει να το καταδιασκέδαζαν μαζί μου. Σκέφτηκα ότι ένας καλός τρόπος να πάρω κάποιον θα ήταν το καρτέρι όμως η απουσία ζευγαριού θα ήταν παγίδα και έτσι προτίμησα να συνεχίσω το κάπως ανορθόδοξο σκάκι με σαργούς εκτός τρύπας αφού δεν χρησιμοποιώ φακό. Όσο περνούσε η ώρα ο πιο πιθανός τρόπος να πεθάνει κάποιος από αυτούς ήταν από το γέλιο. Πρέπει να είδα γύρω στα 15 ψάρια πάνω από κιλό να παίζουν έξω. Το παιχνίδι γινόταν σε βάθη 6-8 μέτρα και είχα τελείως απορροφηθεί από αυτό όταν την είδα να κολυμπάει ή μάλλον να πετάει μέσα στο νερό στα 4-5 μέτρα βάθος. Μια μεγάλη θαλάσσια χελώνα έκανε τον απογευματινό της περίπατο λίγα μέτρα πιο πέρα. Ξαφνικά οι σαργοί δεν υπήρχαν. Η παρουσία της με ηλέκτριζε από την κορφή ως τα νύχια και την ακολουθούσα για περίπου 10 λεπτά μαγεμένος. Εκείνη στην αρχή μάλλον ανησυχούσε αλλά στη συνέχεια το ξεπέρασε και έτσι την πλησίασα σε απόσταση 2-3 μέτρων. Ο ήλιος είχε κρυφτεί πίσω από τους γκρεμούς, (πρέπει να ήταν λίγο πριν τις 6 το απόγευμα) και η παρουσία της χελώνας στο θολό και χωρίς έντονες σκιές βυθό έμοιαζε με όνειρο. Την άφησα να συνεχίσει τη “ιπτάμενη” βόλτα της και 5 λεπτά αργότερα πήρα το ροφό της φωτογραφίας. Σκέφτηκα πολύ πριν τον χτυπήσω και είναι ένα ψάρι το οποίο δεν ντρέπομαι να δημοσιοποιήσω. Η φωτογραφία, τραβηγμένη στο τελευταίο φως της ημέρας και χωρίς φλάς (γιατί τότε βρήκε να τελειώσει η μπαταρία) είναι κακή αλλά ένα προσεκτικό μάτι θα διακρίνει το μέγεθος του ψαριού. Πάντως, κάθε καλοπροαίρετη κριτική είναι ευπρόσδεκτη. Εξάλλου οι περισσότεροι από σας είστε δάσκαλοί μου στο ψάρεμα. Έχοντας το ροφό στην κρεμάστρα πήρα το δρόμο για πίσω. Στο γυρισμό είδα μια σαργοουρά να χάνεται πίσω από έναν μικρό βράχο. Βούτηξα όσο πιο αθόρυβα γινόταν και πλησίασα. Το ρολόι έδειξε το αβυσσαλέο βάθος των…4 μέτρων. Περίμενα λίγα δευτερόλεπτα και ξεπρόβαλε η μαύρη μούρη του. Ήταν απόλυτα ήρεμος αλλά υπερβολικά σίγουρος για τον εαυτό του: Ήταν ήδη μέσα στο βεληνεκές του τυχερού 85αριού του mitsosub. Τον άρπαξα και ανέβηκα στην επιφάνεια. Οι γκρεμοί απάντησαν στα ουρλιαχτά χαράς μου και ο αντίλαλος χάθηκε στα βουνά. Και δύο φωτογραφίες με ρολόι Ο μάγκας φαρδύς πλατύς στο τραπέζι του πέτρινου σπιτιού της γιαγιάς στο χωριό με τραπεζομάντηλο εποχής. Πόσο να ζυγίζει; Το βάθος μπορεί να μην φαίνεται αλλά μέχρι να γυρίσω σπίτι πήγε 10 η ώρα. Πάρτε και μια με τη σημερινή ανατολή από το πλοίο (hint για το μέρος χεχε) viewtopic.php?f=1&t=1813
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.
Η Ποιότητα της Ζωής μας, απο τις Επιλογές μας εξαρτάται...
-Capetan Thomas
-Capetan Thomas
- mojo
- Site Admin
- Δημοσιεύσεις: 3013
- Εγγραφή: Τρί 06 Νοέμ 2012, 19:38
- Ονοματεπώνυμο: Ζάχος
- Τοποθεσία: Μεσολόγγι - Πόρτο Ράφτη
Re: Επιλεγμένες Ιστορίες ★
Ελεύθερος Ξανά..
Δημοσίευση από sortep2 » 16 Ιαν 2015, 23:14
Πάνε 3 μήνες απο την εγχείρηση στο πόδι και λίγο περισσότερο απο την τελευταία μου βοτια και επιτέλους είμαι έτοιμος και πάλι για το αγαπημένο μου χόμπι. Το ψαροντουφεκο.
Έτσι λοιπόν αφού περίμενα λίγο να σπάσει η πρωινή παγωνιά ετοίμασα τα πράγματά μου φορτοσα το κανό και έφυγα για το ασπρονέρι. Ένα ελαφρύ βοριαδάκι ριτίδιαζε ίσα ίσα την θάλασσα και μόλις έφτασα οι καθιερωμένοι παππουδοψαράδες ήταν εκεί στο φάρο σκοτώνοντας τον χρόνο τους συζητώντας τα πολιτικά τους και ρίχνοντας που και που την πετονιά τους μπας και φάνε κανένα φρέσκο λαβράκι το βράδυ.
-καλημέρα στους ψαράδες. Έχει τίποτα?
-Τίποτα παιδί μου και ήμαστε απο τα χαράματα εδώ.
(ωχ κάνω απο μέσα μου)
-Δεν πειράζει κάτι θα τσιμπήσει.
-Θες βοήθεια να το κατεβάσουμε? (το κανό)
-Οχι παππού ευχαριστώ
Κατέβασα το κανό το γέμισμα με τον εξοπλισμό και φορώντας ήδη την στολή απο το σπίτι λόγο κρύου ανέβηκα και εγώ.
-Να προσέχεις τα ρεύματα παιδί μου.
-Θα προσέχω παππού. Καλή συνέχεια.
Πηγαίνοντας ένιωσα τόσο ωραία που ήμουν ξανά μετά απο καιρό σε αυτά τα μέρη. Αυτή η γαλήνη η ηρεμία και ο μόνος θόρυβος αυτός απο το κανό να σχίζει το νερό και το κουπί να το προωθεί.
Στον δρόμο παρατήρησα πώς το ρεύμα ήταν ελάχιστο. Ανοίγω την εφαρμογή (Ημερολόγιο του ψαρά) στο κινητό και βλέπω το φεγγάρι να είναι στην μικρή του έκδοση
-Ποο ρε την τύχη μου. Δεν βαριέσαι Πάμε και βλέπουμε.
Περνώντας την νήσο Στρογγυλή εκεί που συνήθως τα ρεύματα ενώνονται και απο 5 μίλια που ταξιδεύω πέφτω στο 1 (κανονικός χημαρος όταν έχει φεγγάρι), τώρα δεν έχει καθόλου μόνο ενα ελαφρύ πλάγιο
Φτάνω στο προορισμό μου και το μόνο που ακούω τώρα είναι οι γλάροι και..... Τα κωλοβούτια?... ΔΕΝ ΕΧΩ ΞΑΝΑΔΕΙ ΤΟΣΑ ΚΩΛΟΒΟΥΤΙΑ ΜΑΖΕΜΕΝΑ ΜΑΖΙ! Συνήθως τα Λιχαδονήσια είχαν 1-2 κωλοβούτια αλλά τώρα το παρακάνανε. Ελπίζω να μην διώχνουν τα ψάρια σκέφτηκα.
Ετοιμάζομαι βουτάω και αρχίζω την γνωστή μου διαδρομή.
Πρώτο καρτέρι ουτε λεπι. Δεύτερο τίποτα. 3Ο-4ο-5ο......10ο ενα λαβράκι περνάει εκτός βεληνεκούς.
Μετά απο 2 ώρες είδα μόνο 2 λαβράκια σε απόσταση ασφαλείας
Λίγο πρίν φτασω στο κανό ενα κοπαδακι κέφαλοι πέρασαν και πήρα έναν απο αυτούς γύρο στα 800 γραμμάρια.
Έτσι λοιπόν πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Μέχρι να φτάσω στο αμάξι είχα σκεφτεί πολλά και κατέληξα στο εξής. Δεν χρειάζεται να πιάσεις μια καρότσα ψάρια για να ευχαριστηθείς το ψαροντουφεκο που αγαπάς. Εντάξει είχα 3 μήνες και κάτι να μπω και σκεφτόμουν λαβράκια γίγας στην ψαροβελόνα αλλά πραγματικά πέρασα τόσο ωραία μετά απο τόσο καιρό που ευχαριστώ τον Θεό που είμαι καλά και απολαμβάνω τόσο ωραία τοπία και ας μην πιάνω και τίποτα.
Δεν το βάζω κάτω το αγαπάω το ψαροντουφεκο και με ηρεμεί.
Καλές αναδήσεις σε όλους
viewtopic.php?f=1&t=47496
Δημοσίευση από sortep2 » 16 Ιαν 2015, 23:14
Πάνε 3 μήνες απο την εγχείρηση στο πόδι και λίγο περισσότερο απο την τελευταία μου βοτια και επιτέλους είμαι έτοιμος και πάλι για το αγαπημένο μου χόμπι. Το ψαροντουφεκο.
Έτσι λοιπόν αφού περίμενα λίγο να σπάσει η πρωινή παγωνιά ετοίμασα τα πράγματά μου φορτοσα το κανό και έφυγα για το ασπρονέρι. Ένα ελαφρύ βοριαδάκι ριτίδιαζε ίσα ίσα την θάλασσα και μόλις έφτασα οι καθιερωμένοι παππουδοψαράδες ήταν εκεί στο φάρο σκοτώνοντας τον χρόνο τους συζητώντας τα πολιτικά τους και ρίχνοντας που και που την πετονιά τους μπας και φάνε κανένα φρέσκο λαβράκι το βράδυ.
-καλημέρα στους ψαράδες. Έχει τίποτα?
-Τίποτα παιδί μου και ήμαστε απο τα χαράματα εδώ.
(ωχ κάνω απο μέσα μου)
-Δεν πειράζει κάτι θα τσιμπήσει.
-Θες βοήθεια να το κατεβάσουμε? (το κανό)
-Οχι παππού ευχαριστώ
Κατέβασα το κανό το γέμισμα με τον εξοπλισμό και φορώντας ήδη την στολή απο το σπίτι λόγο κρύου ανέβηκα και εγώ.
-Να προσέχεις τα ρεύματα παιδί μου.
-Θα προσέχω παππού. Καλή συνέχεια.
Πηγαίνοντας ένιωσα τόσο ωραία που ήμουν ξανά μετά απο καιρό σε αυτά τα μέρη. Αυτή η γαλήνη η ηρεμία και ο μόνος θόρυβος αυτός απο το κανό να σχίζει το νερό και το κουπί να το προωθεί.
Στον δρόμο παρατήρησα πώς το ρεύμα ήταν ελάχιστο. Ανοίγω την εφαρμογή (Ημερολόγιο του ψαρά) στο κινητό και βλέπω το φεγγάρι να είναι στην μικρή του έκδοση
-Ποο ρε την τύχη μου. Δεν βαριέσαι Πάμε και βλέπουμε.
Περνώντας την νήσο Στρογγυλή εκεί που συνήθως τα ρεύματα ενώνονται και απο 5 μίλια που ταξιδεύω πέφτω στο 1 (κανονικός χημαρος όταν έχει φεγγάρι), τώρα δεν έχει καθόλου μόνο ενα ελαφρύ πλάγιο
Φτάνω στο προορισμό μου και το μόνο που ακούω τώρα είναι οι γλάροι και..... Τα κωλοβούτια?... ΔΕΝ ΕΧΩ ΞΑΝΑΔΕΙ ΤΟΣΑ ΚΩΛΟΒΟΥΤΙΑ ΜΑΖΕΜΕΝΑ ΜΑΖΙ! Συνήθως τα Λιχαδονήσια είχαν 1-2 κωλοβούτια αλλά τώρα το παρακάνανε. Ελπίζω να μην διώχνουν τα ψάρια σκέφτηκα.
Ετοιμάζομαι βουτάω και αρχίζω την γνωστή μου διαδρομή.
Πρώτο καρτέρι ουτε λεπι. Δεύτερο τίποτα. 3Ο-4ο-5ο......10ο ενα λαβράκι περνάει εκτός βεληνεκούς.
Μετά απο 2 ώρες είδα μόνο 2 λαβράκια σε απόσταση ασφαλείας
Λίγο πρίν φτασω στο κανό ενα κοπαδακι κέφαλοι πέρασαν και πήρα έναν απο αυτούς γύρο στα 800 γραμμάρια.
Έτσι λοιπόν πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Μέχρι να φτάσω στο αμάξι είχα σκεφτεί πολλά και κατέληξα στο εξής. Δεν χρειάζεται να πιάσεις μια καρότσα ψάρια για να ευχαριστηθείς το ψαροντουφεκο που αγαπάς. Εντάξει είχα 3 μήνες και κάτι να μπω και σκεφτόμουν λαβράκια γίγας στην ψαροβελόνα αλλά πραγματικά πέρασα τόσο ωραία μετά απο τόσο καιρό που ευχαριστώ τον Θεό που είμαι καλά και απολαμβάνω τόσο ωραία τοπία και ας μην πιάνω και τίποτα.
Δεν το βάζω κάτω το αγαπάω το ψαροντουφεκο και με ηρεμεί.
Καλές αναδήσεις σε όλους
viewtopic.php?f=1&t=47496
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.
Η Ποιότητα της Ζωής μας, απο τις Επιλογές μας εξαρτάται...
-Capetan Thomas
-Capetan Thomas
- mojo
- Site Admin
- Δημοσιεύσεις: 3013
- Εγγραφή: Τρί 06 Νοέμ 2012, 19:38
- Ονοματεπώνυμο: Ζάχος
- Τοποθεσία: Μεσολόγγι - Πόρτο Ράφτη
Re: Επιλεγμένες Ιστορίες ★
2 ημέρες...μία βολή...και αυτή κακή
Δημοσίευση από pda » 30 Απρ 2012, 18:16
Ο Τόπος Η βολή Το Story
Το πρόγραμμα έλεγε 2μερο ψάρεμα στην Μάνη. Οχι βέβαια για τα ψάρια του αλλά πιο πολύ για την απόδραση και για να ευχαριστηθώ βουτιές ενόψη του Μαιου.
Ημερα 1η
---------------
Την πρώτη ημέρα με ανεβασμένη ψυχολογία κ διάθεση για ψάρεμα διαπιστώνω οτι η θάλασσα ειναι παντού γάλα. Ακόμα και σε καθαρά υποτίθεται νερά με μεγάλες διαύγιες, η ορατότητα δεν ξεπερνούσε τα 7-10 μέτρα!!! Οσο για ψάρια; ούτε δείγμα...Το Σαββατο δεν έριξα βολή!!! Κάτι 400ριδες μεμονωμένοι σαργοι έφευγαν πανικόβλητοι στον παραμικρό ήχο, ενώ παρα τα συνεχόμενα καρτέρια δεν με πλησίασε ούτε κέφαλος...σαν κερασάκι στην τούρτα κατα το απογευματάκι ακουσα και το υπόκοφο ήχο ενός δυναμίτη...Το Πάσχα καλα κρατεί σκέφτηκα!!
Ημέρα 2η
---------------
Μετά απο 3 αποτυχημένες προσπάθειες στο παρελθόν να βρώ τον πολυπόθητο χωματόδρομο που θα με εβγαζε 'σε ενα παρθένο' (μπουαχαχαχα) στο νου μου τόπο...επιτέλους με το android και το google earth στο κινητο καταφέρνω και τον βρίσκω. Η ημέρα τέλεια, η θάλασσα ήρεμη και εγώ σιγά-σιγά να ντύνομαι έχοντας στην διαθεση μου 6 ώρες αποκλειστικά για ψάρεμα. Οσο ντυνόμουνα παρατήρησα οτι στα βράχια της παραλίας υπήρχε σκισμένο το παντελόνι μιας στολής και διπλα μου το velcro από σκισμένα γάντια. 'Παρθένο' μέρος λέω απο μέσα μου και με έπιασε νευρικό γέλιο.
Η θαλλασα ζεστή, ο βυθός τέλειος...αλλά...πάλι αλλά...ψάρια γιοκ!!!! Πάλι κάτι τρομοκρατημένοι εως πανικοβλημένοι μεσσαίοι σργοί και ένα μεγάλο κοπάδι μεσόνερα μελανούρια που περαστικά δεν τρύπώναν πουθενα....Πανέμορφος πεντακάθαρος βυθός...άδειος και έρημος. Χωρίς να έχω βαρεθεί τις βουτιές κατα τις 6 το απόγευμα λίγο πριν βγω πάλι χωρίς βολή, ετοιμάζομαι για ένα καρτέρι περι τα 8-10 μέτρα. Εχω επιλέξει μια συστάδα απο βράχια χαμηλού προφίλ και χαλαρώνω...χαλαρώνω...μέχρι που ετοιάζομαι για την τελευταία εισπνοή. Και τότε γίνεται το ασυλληπτο. Βλέπω ενα μάυρο όγκο να αρχιζει και να έρχεται..να έρχεται...να έρχεται...και να κοντοστέκεται ακριβώς εκεί που είχα επιλέξει για καρτέρι. Ενα ρόφος περι τα 3.5-4 κιλά να κάθεται ακίνητος χωρίς να με κοιτάει, χαλαρός επάνω στις πέτρες που δεν είχαν σχισμές, και εγώ να έχω ήδη σπάσει την μέση...οχι γιατι τον είδα...αλλά γιατι έτσι κ αλλιως είχα αρχίσει την καταδυσει. Ουτε συννενοημένη να είμασταν!!! Κάνω την πιο αθορυβη εξίσωση που μπορούσα...δυστυχώς το ψάρι την καταλαβαίνει και το βλέπω να τρέχει τόσο γρήγορα σαν σχισμένη συναγρίδα και να μην τρυπώνει πουθενά!!! "Τοο good to be true" λεω απο μέσα μου..και όχι τίποτε άλλο μου χάλασε και το καρτέρι ο ρουφιάνος.
Υστερα απο αυτό ασυνάισθητα κολύμπησα για καμια 200αρια μέτρα..και είπα να ξαποστάσω λιγο σε κάποιο μεγαλο βράχο της ακτογραμμής προτού πάρω τον δρόμο της επιστροφής. Ειχα χαρεί μεχρι τώρα τις βουτιές αλλά δυστυχως σου βγαίνει 'το γαμώτο' του άψαρος. Φτάνω σε κάποιο βραχο της ακτογραμμής, και λιγο πριν απλωσω το χέρι μου να τον ακουμπήσω ενα κυματάκι με πετάει ακομα πιο κοντά και μου φέρνει το κεφάλι πιο ψηλά να βλέπει απο την πίσω μεριά του βράχου...κοιτάω μηχανικά και τι να δω!!!! Κατι μεγάλο ακίνητο να ασημίζει και γύρω της 3-4 καλογριές να τις κάνουνε παρέα!!! Η κυρία ήρεμη ακόμα...μάλλον δεν με είχε αντιληφθεί. Δεν τόλμησα να προτάξω το όπλο που το κρατούσα απο τα λάστιχα!!!! Απλα σπρώχνω με το χέρι να πάω λιγο οπισθεν, παιρνω ανάσα ή μάλλον βγάζω αέρα για να καταδυθώ στο 0 με 7αρα στολή και αρχίζω να ξαναπροβάλω αυτη την φορά προσωπο και όπλο....
Κοιτάω απο πίσω...."μα που είναι; μα που είναι; μα που είναι;"....δεν την έβλεπα...."δεν το πιστεύω...έφυγε" έλεγα απο μέσα μου όσο το χέρι έσφιγγε την λαβή και τα μάτια μου 14 σκανάρανε το κάθε τι. Ξαφνικα την νοιώθω παρα την βλέπω...έχει αρχίσει να την κάνει με ελαφρά που λέμε...πήγαινε συριζα στην ρίζα του βράχου απο τα αριστερά μου και κάτω και εγω να τα έχω χάσει κοιτάζοντας το ματι της να με βλέπει λες και ήταν ανθρωπος που προσπαθει να το σκάσει!!! Γυρίζω αργα το όπλο, το κύμα με δυσκόλευε και να βλέπω ενα τεράστιο στόχο...παρόλα αυτά να τα έχω χάσει!!! Το όπλο σημαδεύει ψηλά της ράχη της. Να το ξέρω... να το βλέπω... να το νοιώθω...παρόλα αυτά ΤΟ ΧΕΡΙ ειχε μουδιάσει...το μυαλό έδινε ξεκάθαρη εντολή να κατέβει λίγο το όπλο και όμως το σημαδι δεν διορθωνοτανε οσο και να προσπαθούσα!!!Τελικα της την μπουμπούνισσα εκει...χωρίς διόρθωση...πολυ ψηλά στην ράχη...Χτυπίοταν σαν τρελλή για λιγο στην βέργα και υστερα στην πετονια και δεν μπορούσα να την γραπώσω με τίποτα. Να παλευω στα 0 μετρα, να με χτυπάει το κύμα, να έχω μεπρδευτει με το σχοινί της σημαδούρας, να έχω την άλλη να χτυπιέται σαν τρελλή και εγώ απλά να παρακαλάω απο μέσα μου να μην σχιστεί...Τελικα μπόρεσα και την γράπωσα στα τυφλά με τα δύο χέρια αφου συνέχεια ξεγλιστρούσε και 2-3 ποτηράκια θαλασσινο νερό τα ήπια σίγουρα απο την μάχη.
Ειχα άχτι ένα τέτοιο ψάρι και αυτη η σύληψη μου έμεινε βαθιά χαραγμένη!!!
Υ.Γ Μετα απο αυτό το σκηνικό κατάλαβα που οφείλονται πολλά απο τα τσαρούχια που κανουμε κατα καιρούς και η βέργα σκάει με δύναμη χιλιοστά δίπλα απο καποιον ακίνητο εύκολο στοχο!!! Τα αντανακλαστικά ειναι το παν!!!
viewtopic.php?f=1&t=25001
Δημοσίευση από pda » 30 Απρ 2012, 18:16
Ο Τόπος Η βολή Το Story
Το πρόγραμμα έλεγε 2μερο ψάρεμα στην Μάνη. Οχι βέβαια για τα ψάρια του αλλά πιο πολύ για την απόδραση και για να ευχαριστηθώ βουτιές ενόψη του Μαιου.
Ημερα 1η
---------------
Την πρώτη ημέρα με ανεβασμένη ψυχολογία κ διάθεση για ψάρεμα διαπιστώνω οτι η θάλασσα ειναι παντού γάλα. Ακόμα και σε καθαρά υποτίθεται νερά με μεγάλες διαύγιες, η ορατότητα δεν ξεπερνούσε τα 7-10 μέτρα!!! Οσο για ψάρια; ούτε δείγμα...Το Σαββατο δεν έριξα βολή!!! Κάτι 400ριδες μεμονωμένοι σαργοι έφευγαν πανικόβλητοι στον παραμικρό ήχο, ενώ παρα τα συνεχόμενα καρτέρια δεν με πλησίασε ούτε κέφαλος...σαν κερασάκι στην τούρτα κατα το απογευματάκι ακουσα και το υπόκοφο ήχο ενός δυναμίτη...Το Πάσχα καλα κρατεί σκέφτηκα!!
Ημέρα 2η
---------------
Μετά απο 3 αποτυχημένες προσπάθειες στο παρελθόν να βρώ τον πολυπόθητο χωματόδρομο που θα με εβγαζε 'σε ενα παρθένο' (μπουαχαχαχα) στο νου μου τόπο...επιτέλους με το android και το google earth στο κινητο καταφέρνω και τον βρίσκω. Η ημέρα τέλεια, η θάλασσα ήρεμη και εγώ σιγά-σιγά να ντύνομαι έχοντας στην διαθεση μου 6 ώρες αποκλειστικά για ψάρεμα. Οσο ντυνόμουνα παρατήρησα οτι στα βράχια της παραλίας υπήρχε σκισμένο το παντελόνι μιας στολής και διπλα μου το velcro από σκισμένα γάντια. 'Παρθένο' μέρος λέω απο μέσα μου και με έπιασε νευρικό γέλιο.
Η θαλλασα ζεστή, ο βυθός τέλειος...αλλά...πάλι αλλά...ψάρια γιοκ!!!! Πάλι κάτι τρομοκρατημένοι εως πανικοβλημένοι μεσσαίοι σργοί και ένα μεγάλο κοπάδι μεσόνερα μελανούρια που περαστικά δεν τρύπώναν πουθενα....Πανέμορφος πεντακάθαρος βυθός...άδειος και έρημος. Χωρίς να έχω βαρεθεί τις βουτιές κατα τις 6 το απόγευμα λίγο πριν βγω πάλι χωρίς βολή, ετοιμάζομαι για ένα καρτέρι περι τα 8-10 μέτρα. Εχω επιλέξει μια συστάδα απο βράχια χαμηλού προφίλ και χαλαρώνω...χαλαρώνω...μέχρι που ετοιάζομαι για την τελευταία εισπνοή. Και τότε γίνεται το ασυλληπτο. Βλέπω ενα μάυρο όγκο να αρχιζει και να έρχεται..να έρχεται...να έρχεται...και να κοντοστέκεται ακριβώς εκεί που είχα επιλέξει για καρτέρι. Ενα ρόφος περι τα 3.5-4 κιλά να κάθεται ακίνητος χωρίς να με κοιτάει, χαλαρός επάνω στις πέτρες που δεν είχαν σχισμές, και εγώ να έχω ήδη σπάσει την μέση...οχι γιατι τον είδα...αλλά γιατι έτσι κ αλλιως είχα αρχίσει την καταδυσει. Ουτε συννενοημένη να είμασταν!!! Κάνω την πιο αθορυβη εξίσωση που μπορούσα...δυστυχώς το ψάρι την καταλαβαίνει και το βλέπω να τρέχει τόσο γρήγορα σαν σχισμένη συναγρίδα και να μην τρυπώνει πουθενά!!! "Τοο good to be true" λεω απο μέσα μου..και όχι τίποτε άλλο μου χάλασε και το καρτέρι ο ρουφιάνος.
Υστερα απο αυτό ασυνάισθητα κολύμπησα για καμια 200αρια μέτρα..και είπα να ξαποστάσω λιγο σε κάποιο μεγαλο βράχο της ακτογραμμής προτού πάρω τον δρόμο της επιστροφής. Ειχα χαρεί μεχρι τώρα τις βουτιές αλλά δυστυχως σου βγαίνει 'το γαμώτο' του άψαρος. Φτάνω σε κάποιο βραχο της ακτογραμμής, και λιγο πριν απλωσω το χέρι μου να τον ακουμπήσω ενα κυματάκι με πετάει ακομα πιο κοντά και μου φέρνει το κεφάλι πιο ψηλά να βλέπει απο την πίσω μεριά του βράχου...κοιτάω μηχανικά και τι να δω!!!! Κατι μεγάλο ακίνητο να ασημίζει και γύρω της 3-4 καλογριές να τις κάνουνε παρέα!!! Η κυρία ήρεμη ακόμα...μάλλον δεν με είχε αντιληφθεί. Δεν τόλμησα να προτάξω το όπλο που το κρατούσα απο τα λάστιχα!!!! Απλα σπρώχνω με το χέρι να πάω λιγο οπισθεν, παιρνω ανάσα ή μάλλον βγάζω αέρα για να καταδυθώ στο 0 με 7αρα στολή και αρχίζω να ξαναπροβάλω αυτη την φορά προσωπο και όπλο....
Κοιτάω απο πίσω...."μα που είναι; μα που είναι; μα που είναι;"....δεν την έβλεπα...."δεν το πιστεύω...έφυγε" έλεγα απο μέσα μου όσο το χέρι έσφιγγε την λαβή και τα μάτια μου 14 σκανάρανε το κάθε τι. Ξαφνικα την νοιώθω παρα την βλέπω...έχει αρχίσει να την κάνει με ελαφρά που λέμε...πήγαινε συριζα στην ρίζα του βράχου απο τα αριστερά μου και κάτω και εγω να τα έχω χάσει κοιτάζοντας το ματι της να με βλέπει λες και ήταν ανθρωπος που προσπαθει να το σκάσει!!! Γυρίζω αργα το όπλο, το κύμα με δυσκόλευε και να βλέπω ενα τεράστιο στόχο...παρόλα αυτά να τα έχω χάσει!!! Το όπλο σημαδεύει ψηλά της ράχη της. Να το ξέρω... να το βλέπω... να το νοιώθω...παρόλα αυτά ΤΟ ΧΕΡΙ ειχε μουδιάσει...το μυαλό έδινε ξεκάθαρη εντολή να κατέβει λίγο το όπλο και όμως το σημαδι δεν διορθωνοτανε οσο και να προσπαθούσα!!!Τελικα της την μπουμπούνισσα εκει...χωρίς διόρθωση...πολυ ψηλά στην ράχη...Χτυπίοταν σαν τρελλή για λιγο στην βέργα και υστερα στην πετονια και δεν μπορούσα να την γραπώσω με τίποτα. Να παλευω στα 0 μετρα, να με χτυπάει το κύμα, να έχω μεπρδευτει με το σχοινί της σημαδούρας, να έχω την άλλη να χτυπιέται σαν τρελλή και εγώ απλά να παρακαλάω απο μέσα μου να μην σχιστεί...Τελικα μπόρεσα και την γράπωσα στα τυφλά με τα δύο χέρια αφου συνέχεια ξεγλιστρούσε και 2-3 ποτηράκια θαλασσινο νερό τα ήπια σίγουρα απο την μάχη.
Ειχα άχτι ένα τέτοιο ψάρι και αυτη η σύληψη μου έμεινε βαθιά χαραγμένη!!!
Υ.Γ Μετα απο αυτό το σκηνικό κατάλαβα που οφείλονται πολλά απο τα τσαρούχια που κανουμε κατα καιρούς και η βέργα σκάει με δύναμη χιλιοστά δίπλα απο καποιον ακίνητο εύκολο στοχο!!! Τα αντανακλαστικά ειναι το παν!!!
viewtopic.php?f=1&t=25001
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.
Η Ποιότητα της Ζωής μας, απο τις Επιλογές μας εξαρτάται...
-Capetan Thomas
-Capetan Thomas
- mojo
- Site Admin
- Δημοσιεύσεις: 3013
- Εγγραφή: Τρί 06 Νοέμ 2012, 19:38
- Ονοματεπώνυμο: Ζάχος
- Τοποθεσία: Μεσολόγγι - Πόρτο Ράφτη
Re: Επιλεγμένες Ιστορίες (αόρατο)
Δεν μιλάτε ε? Δεν σας συμφέρει να μιλήσετε...
Δημοσίευση από spellkeeper » 20 Δεκ 2010, 12:55
Θέλω για αρχή να ευχαριστήσω όλους τους συναδέλφους που κατάλαβαν τις ανησυχίες μου και με στήριξαν δίνοντας μου κουράγιο ότι με την συνεχή ενασχόληση μου κάτι καλό θα έρθει εκεί που ίσως δεν το περιμένεις....
Τον τελευταίο καιρό πραγματικά η απογοήτευση ήταν μεγάλη... καθώς το ένα αποτυχημένο ψάρεμα διαδεχόταν το άλλο...
Τα περιθώρια λόγο εορτών στένευαν... τα ψαρέματα μέχρι το τέλος του έτους θα μπορούσαν τα ήταν λίγα...
Ξεκινήσαμε για το μέρος με λίγες ίσως και μηδαμινές προσδοκίες, με πεσμένη ψυχολογία αλλά με ελπίδα ότι ίσως κάτι αλλάξει την μέχρι στιγμής κατάσταση...
Οι οικογένειες μας για άλλη μια φορά μας θύμισαν...Τι πάτε αφού δεν βγάζετε τίποτα...
Τελικά μετά απο μια ωραία διασκεδαστική διαδρομή φτάνουμε στο πολυψαρεμένο μέρος... ευτυχώς σήμερα είναι άδειο λέμε, ντυνόμαστε γρήγορα και βουρ μέσα στο νερό...και...ΘΟΛΟΥΡΑ..... τέλεια.... τι κάνουμε?
Πάμε ανοιχτά έχει μια ξέρα ίσως έχει κάτι...φτάνουμε τα νερά είναι πιο καθαρά... και από το τίποτα σκάει ένα κοπάδι μπροστά μας γύρω στα 50-60 λαυράκια, από 600γρ. και πάνω...Επειδή σάστισα δεν έκανα καν βολή... ο γαμπρός μου πήρε ένα 600γρ... γιατί δεν βάρεσες μου λέει? Τι να σου πω...ήθελα να σιγουρέψω, εσύ γιατί βάρεσες το πιο μικρό? Επειδή ήθελα ψάρι
Η ώρα περνούσε, το κοπάδι ήταν κάτω από τα πόδια μας για καμιά ώρα και στην κυριολεξία δεν έφευγε με τίποτα σε βάθος μόλις 5m ... μόλις κατέβαινες έφευγε...ερχόταν...Τι κάνουμε τώρα καρτέρια...έλα όμως που δεν έχουμε άπνεα καρτέρια 10 με 15 δευτερόλεπτα...μπράβο βλάκα έλεγα, ένα καλοκαίρι πέρασες και ούτε που προπονήθηκες λιγάκι, τα νεύρα μου εξάλλου τέτοια ώρα τέτοια λόγια...Με τα πολλά και μετά από δεκαπέντε βουτιές πλησιάζει ένα λαυράκι γύρω στο 1,5 κιλό...και...Αστοχία...ΦΤΟΥ ΦΤΟΥ ΦΤΟΥ...και σαν να μην μου έφτανε και αυτό σπάει και η καμπάνα από τα λάστιχα...ΕΛΕΟΣ...Ευτυχώς στην σημαδούρα υπήρχε ένα Vector 105 ενός δάσκαλου...μου το έδωσε για να το δοκιμάσω, παίρνω το όπλο και στο πρώτο καρτέρι ένα λαβράκι 900γρ. ήταν γεγονός...Τι βολή ήταν αυτή???? Δεύτερο καρτέρι άλλο ένα λαβράκι 1100γρ. είναι γεγονός... Τι γίνετε????
Ο Γαμπρός μου τρελάθηκε... ρε μεγάλε πως τα έβγαλες? Άσε έχω μελανιάσει στα καρτέρια όσο μπορώ τι να κάνω και τότε συμβαίνει το τραγικό....
Δημήτρη κάνω ένα τελευταίο και φεύγουμε άμα είναι? Ναι άντε...
Βουτάω και ξαφνικά τα λαβράκια φεύγουν σαν τρελά και ένα κοπάδι γύρω στα 20Γοφάρια σκάνε στην κυριολεξία 4 μέτρα μακριά μου...(τα γοφάρια δεν ήξερα ότι πάνε και κοπάδι νόμιζα ότι ένα ένα πάει) ηρέμησε λέω άστα να πλησιάσουν...έρχονται στα 50cm από την μύτη της βέργας ... αυτό είναι λέω έφτασε η ώρα μου όλα τελείωσαν βολή και ...ΑΣΤΟΧΩ....ΑΣΧΤΟΧΩ μα είναι δυνατόν????...............Βλάκα........................ανεβαίνω το λέω στο Δημήτρη και μόνο που δεν έβαλα τα κλάματα...είσαι μεγάλος βλάκας έλεγα, μεγάλος....Πάμε έξω λέω ξενέρωσα...στο δρόμο προς το γυρισμό σκεφτόμουν καλά πόσο βλάκας μπορεί να είσαι? Δεν πειράζει εξάλλου έχεις δυο καλά ψαράκια στην ψαροβελόνα σου...
Και εκεί που νομίζεις ότι όλα έχουν τελειώσει... μέσα στην θολούρα βλέπω 5 φιγούρες, πλησιάζουν πλησιάζουν και τι να δω 5 λαβράκια τέρατα και ένα μικρό...Τι να κάνω τώρα???? το πιο μικρό είναι σε ακτίνα βολής!!! Βάρα το πιο μικρό λέω μην είσαι αχάριστος...και αυτό και έκανα γντουπ και το ψάρι μένει σέκος...πάω γρήγορα και τι να δω το ψάρι είναι μεγάλο και η βέργα έχει περάσει μόνο 2,5cm!!!!!!!!!!!!!!!!!! ίσα ίσα που το τρύπησε...τι κάνω τώρα? πιέζω την βέργα και προς το βυθό και τελικά τα κατάφερα το ψάρι είναι στα χέρια μου...
Νέο προσωπικό Ρεκόρ Ψαριού & Λαυρακιού 2.650γρ....φώναζα σαν χαζός... επιτέλους...επιτέλους... απίστευτες στιγμές...
Όμως τα ευχάριστα δεν τελείωσαν εκεί όπως κράταγα το λαβράκι ξαφνικά ο Δημήτρης φώναζε και αυτός σαν τρελός 100m πιο δίπλα...Αντώνη το χτύπησα τρέχα τρέχα...Βγάζω πέδιλα και φεύγω μες την θάλασσα περπατωπεντώντας με 8κιλά μόνο τα βάρη...φτάνω και είναι γεγονός μια μπάφα τέρας (το μόνο που ξεχάσαμε ήταν να την ζυγίσουμε...)
Κοίτα και εγώ το λαυράκι...Τι να σας πω στιγμές απείρου κάλους...
Τελικά 20 λεπτά πριν βγούμε άλλαξαν την ημέρα...
Όταν γυρίσαμε σπίτι το χαμόγελο έφτανε πίσω από τα αυτιά...
Πήγα σχεδόν σε όλους να του δείξω τα ψάρια...
Πλέον όπως λέει και ο τίτλος (από την διαφήμιση της Cosmote),
Δεν μιλάτε ε? Δεν σας συμφέρει να μιλήσετε...
Καλές γιορτές και καλές αναδύσεις....για εμάς το ψάρεμα φέτος έκλεισε πάρα πολύ καλά...εύχομαι τα καλύτερα σε όλους...ειδικά σε όσους σκέφτονται αν αξίζει η προσμονή ότι κάτι καλύτερο θα έρθει...
Spellkeeper
Υ.Γ. Μετά το μεγάλο λαβράκι χτύπησα άλλο ένα Λαβράκι γύρω στο 1 κιλό, επειδή η βολή δεν ήταν καλή το πιάνω στα χέρια μου και το καρφώνω με το μαχαίρι...και μου φέυγει απο τα χέρια μαζί με το μαχαίρι στο κεφάλι....
Αν κάποιος βρει ένα λαβράκι γύρω στο κιλό με ένα μαχαίρι omer laser καπέλο ας μου το δώσει...έστω το μαχαίρι μου...
viewtopic.php?f=1&t=15166
Δημοσίευση από spellkeeper » 20 Δεκ 2010, 12:55
Θέλω για αρχή να ευχαριστήσω όλους τους συναδέλφους που κατάλαβαν τις ανησυχίες μου και με στήριξαν δίνοντας μου κουράγιο ότι με την συνεχή ενασχόληση μου κάτι καλό θα έρθει εκεί που ίσως δεν το περιμένεις....
Τον τελευταίο καιρό πραγματικά η απογοήτευση ήταν μεγάλη... καθώς το ένα αποτυχημένο ψάρεμα διαδεχόταν το άλλο...
Τα περιθώρια λόγο εορτών στένευαν... τα ψαρέματα μέχρι το τέλος του έτους θα μπορούσαν τα ήταν λίγα...
Ξεκινήσαμε για το μέρος με λίγες ίσως και μηδαμινές προσδοκίες, με πεσμένη ψυχολογία αλλά με ελπίδα ότι ίσως κάτι αλλάξει την μέχρι στιγμής κατάσταση...
Οι οικογένειες μας για άλλη μια φορά μας θύμισαν...Τι πάτε αφού δεν βγάζετε τίποτα...
Τελικά μετά απο μια ωραία διασκεδαστική διαδρομή φτάνουμε στο πολυψαρεμένο μέρος... ευτυχώς σήμερα είναι άδειο λέμε, ντυνόμαστε γρήγορα και βουρ μέσα στο νερό...και...ΘΟΛΟΥΡΑ..... τέλεια.... τι κάνουμε?
Πάμε ανοιχτά έχει μια ξέρα ίσως έχει κάτι...φτάνουμε τα νερά είναι πιο καθαρά... και από το τίποτα σκάει ένα κοπάδι μπροστά μας γύρω στα 50-60 λαυράκια, από 600γρ. και πάνω...Επειδή σάστισα δεν έκανα καν βολή... ο γαμπρός μου πήρε ένα 600γρ... γιατί δεν βάρεσες μου λέει? Τι να σου πω...ήθελα να σιγουρέψω, εσύ γιατί βάρεσες το πιο μικρό? Επειδή ήθελα ψάρι
Η ώρα περνούσε, το κοπάδι ήταν κάτω από τα πόδια μας για καμιά ώρα και στην κυριολεξία δεν έφευγε με τίποτα σε βάθος μόλις 5m ... μόλις κατέβαινες έφευγε...ερχόταν...Τι κάνουμε τώρα καρτέρια...έλα όμως που δεν έχουμε άπνεα καρτέρια 10 με 15 δευτερόλεπτα...μπράβο βλάκα έλεγα, ένα καλοκαίρι πέρασες και ούτε που προπονήθηκες λιγάκι, τα νεύρα μου εξάλλου τέτοια ώρα τέτοια λόγια...Με τα πολλά και μετά από δεκαπέντε βουτιές πλησιάζει ένα λαυράκι γύρω στο 1,5 κιλό...και...Αστοχία...ΦΤΟΥ ΦΤΟΥ ΦΤΟΥ...και σαν να μην μου έφτανε και αυτό σπάει και η καμπάνα από τα λάστιχα...ΕΛΕΟΣ...Ευτυχώς στην σημαδούρα υπήρχε ένα Vector 105 ενός δάσκαλου...μου το έδωσε για να το δοκιμάσω, παίρνω το όπλο και στο πρώτο καρτέρι ένα λαβράκι 900γρ. ήταν γεγονός...Τι βολή ήταν αυτή???? Δεύτερο καρτέρι άλλο ένα λαβράκι 1100γρ. είναι γεγονός... Τι γίνετε????
Ο Γαμπρός μου τρελάθηκε... ρε μεγάλε πως τα έβγαλες? Άσε έχω μελανιάσει στα καρτέρια όσο μπορώ τι να κάνω και τότε συμβαίνει το τραγικό....
Δημήτρη κάνω ένα τελευταίο και φεύγουμε άμα είναι? Ναι άντε...
Βουτάω και ξαφνικά τα λαβράκια φεύγουν σαν τρελά και ένα κοπάδι γύρω στα 20Γοφάρια σκάνε στην κυριολεξία 4 μέτρα μακριά μου...(τα γοφάρια δεν ήξερα ότι πάνε και κοπάδι νόμιζα ότι ένα ένα πάει) ηρέμησε λέω άστα να πλησιάσουν...έρχονται στα 50cm από την μύτη της βέργας ... αυτό είναι λέω έφτασε η ώρα μου όλα τελείωσαν βολή και ...ΑΣΤΟΧΩ....ΑΣΧΤΟΧΩ μα είναι δυνατόν????...............Βλάκα........................ανεβαίνω το λέω στο Δημήτρη και μόνο που δεν έβαλα τα κλάματα...είσαι μεγάλος βλάκας έλεγα, μεγάλος....Πάμε έξω λέω ξενέρωσα...στο δρόμο προς το γυρισμό σκεφτόμουν καλά πόσο βλάκας μπορεί να είσαι? Δεν πειράζει εξάλλου έχεις δυο καλά ψαράκια στην ψαροβελόνα σου...
Και εκεί που νομίζεις ότι όλα έχουν τελειώσει... μέσα στην θολούρα βλέπω 5 φιγούρες, πλησιάζουν πλησιάζουν και τι να δω 5 λαβράκια τέρατα και ένα μικρό...Τι να κάνω τώρα???? το πιο μικρό είναι σε ακτίνα βολής!!! Βάρα το πιο μικρό λέω μην είσαι αχάριστος...και αυτό και έκανα γντουπ και το ψάρι μένει σέκος...πάω γρήγορα και τι να δω το ψάρι είναι μεγάλο και η βέργα έχει περάσει μόνο 2,5cm!!!!!!!!!!!!!!!!!! ίσα ίσα που το τρύπησε...τι κάνω τώρα? πιέζω την βέργα και προς το βυθό και τελικά τα κατάφερα το ψάρι είναι στα χέρια μου...
Νέο προσωπικό Ρεκόρ Ψαριού & Λαυρακιού 2.650γρ....φώναζα σαν χαζός... επιτέλους...επιτέλους... απίστευτες στιγμές...
Όμως τα ευχάριστα δεν τελείωσαν εκεί όπως κράταγα το λαβράκι ξαφνικά ο Δημήτρης φώναζε και αυτός σαν τρελός 100m πιο δίπλα...Αντώνη το χτύπησα τρέχα τρέχα...Βγάζω πέδιλα και φεύγω μες την θάλασσα περπατωπεντώντας με 8κιλά μόνο τα βάρη...φτάνω και είναι γεγονός μια μπάφα τέρας (το μόνο που ξεχάσαμε ήταν να την ζυγίσουμε...)
Κοίτα και εγώ το λαυράκι...Τι να σας πω στιγμές απείρου κάλους...
Τελικά 20 λεπτά πριν βγούμε άλλαξαν την ημέρα...
Όταν γυρίσαμε σπίτι το χαμόγελο έφτανε πίσω από τα αυτιά...
Πήγα σχεδόν σε όλους να του δείξω τα ψάρια...
Πλέον όπως λέει και ο τίτλος (από την διαφήμιση της Cosmote),
Δεν μιλάτε ε? Δεν σας συμφέρει να μιλήσετε...
Καλές γιορτές και καλές αναδύσεις....για εμάς το ψάρεμα φέτος έκλεισε πάρα πολύ καλά...εύχομαι τα καλύτερα σε όλους...ειδικά σε όσους σκέφτονται αν αξίζει η προσμονή ότι κάτι καλύτερο θα έρθει...
Spellkeeper
Υ.Γ. Μετά το μεγάλο λαβράκι χτύπησα άλλο ένα Λαβράκι γύρω στο 1 κιλό, επειδή η βολή δεν ήταν καλή το πιάνω στα χέρια μου και το καρφώνω με το μαχαίρι...και μου φέυγει απο τα χέρια μαζί με το μαχαίρι στο κεφάλι....
Αν κάποιος βρει ένα λαβράκι γύρω στο κιλό με ένα μαχαίρι omer laser καπέλο ας μου το δώσει...έστω το μαχαίρι μου...
viewtopic.php?f=1&t=15166
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.
Η Ποιότητα της Ζωής μας, απο τις Επιλογές μας εξαρτάται...
-Capetan Thomas
-Capetan Thomas
- mojo
- Site Admin
- Δημοσιεύσεις: 3013
- Εγγραφή: Τρί 06 Νοέμ 2012, 19:38
- Ονοματεπώνυμο: Ζάχος
- Τοποθεσία: Μεσολόγγι - Πόρτο Ράφτη
Re: Επιλεγμένες Ιστορίες (αόρατο)
Φοιτητές σε απόγνωση
Δημοσίευση από Nikos89 » 15 Οκτ 2013, 12:29
Φοιτητής στη πανέμορφη και μυροβόλο Χίο 5 χρόνια τώρα, μόλις πέρσυ το καλοκαίρι αποφάσισα να συνεχίσω το ψαροντούφεκο. Είχα τη τύχη να γνωρίσω μεγάλες προσωπικότητες του χώρου όπου με πότιζαν με γνώσεις και εμπειρίες αλλά και με όνειρα για δικές μου επιτυχίες. Το ζευγάρι μου, φοιτητής και αυτός, τρελός (γενικά, αλλά και) με το ψαροντούφεκο ήρθε και έδεσε αρμονικά με εμένα τον άπειρο και άγαρμπο. Το κερασάκι στη τούρτα ήταν η γνωριμία με τον μπάρμπα Γιάννη(δεν του αρέσει να τον λέμε παππού καθώς μόλις πάτησε τα 30 αλλά μας ρείχνει 6 χρονάκια ). Ο άνθρωπος αυτός μας βοήθησε αφάνταστα όχι μόνο στα του ψαροντούφεκου, αλλά και στη ζωή μας. Η φωτό είναι από το τελευταίο ψάρεμα που κάναμε και οι τρείς μαζί πριν 3 βδομάδες.. Αυτά για την εισαγωγή.. Το όνειρο κάθε ψαροντουφεκά, ο βασιλιάς προφανώς.. Μόλις πήρα το πρώτο όπλο πέρσυ(της πλάκας, στη βδομάδα πάνω έσπασε..) πήγα στη πιο κοντινή παραλία. Σε μια από τις βουτιές στο τρομερό βάθος των 5 μέτρων, είδα ένα βράχο να ξεκολλάει και να βυθίζεται, αυτό ήταν, ο κύριος πήρε το όνομα Μήτσος και με στοίχειωνε από τότε. Από εκείνη τη στιγμή, ανεβάσαμε αποδόσεις με το ζευγάρι, πολλά ψαρέματα σχεδόν μέρα παρά μέρα, όμορφα θυράματα αλλά ποτέ ροφός, συναντίσεις αρκετές αλλά ποτέ σύλληψη. Το μέρος το επισκεπτόμασταν συχνά, ο Μήτσος εκεί, τον βλέπαμε, μας έβλεπε, end of story. Βάθος καντά στα 20 μέτρα, οι άπνοιες βελτιόνωνταν βουτιά τη βουτιά, αλλά δεν ήταν αρκετές για τον Μήτσο(όπου είχε αποκτήσει και γείτονα). Χτες λοιπόν, χτυπά το τηλέφωνο στις 4, ο τρελός που λέγαμε, πάμε να πέσουμε μια κοντινή και γρήγορη. Μα έχω διπλοματική να τελειώσω, μα είναι αργά, μα έχει 5αρακι γεμάτο, τίποτα αυτός. Συμβιβάζομαι με το γεγονός καθώς το μέρος εκείνο εκτός από το οφθαλμόλουτρο του βασιλιά, δεν μας έχει δώσει ΠΟΤΕ ούτε ένα σαργουδάκι, ίσα να πλατσουρίζαμε. Πρώτη βουτιά γύρω στις 5, συρτό πάνω στα βράχια και τζίφος, ούτε οφθαλμόλουτρο σκέφτομαι σήμερα , βουτά και ο Σπύρος, μια από τα ίδια. Μια τελευταία λέω και φέυγουμε. Βουτιά στο πάτο και σύρσιμο παράλληλα με τα βράχια. Εκεί που λέω άντε ανέβα, γυρνάω και βλέπω το γείτονα να με κοιτά μακρυά και λίγο πιο χαμηλα, δεν το σκέφτηκα πολύ, στρίβω και κατευθύνομαι πάνω του σβηστός, βολή πάνω από τρία μέτρα και η οκτάρα μπαίνει δίπλα από τα βράγχια.. Πανικώς, τραβάω το σκοινί και φεύγω πάνω σαν υποβρύχιο, ο Σπύρος με έχει συναντίσει στη μέση της διαδρομής και μου έχει τσιμπίσει το όπλο. Τι αναπνοές και μαλ..ες για να μην πάθω υποξία, στην επιφάνεια απλά χτυπιόμουν κατάπινα νερό και γενικά πεντάχρονο που του κάνανε δώρο αυτό που ζήτησε από τον Άγιο Βασίλη. Ο γείτονας δεν συγκρίνετε με τον Μήτσο καθώς το κοντέρ σταμάτησε στα 6,100, αλλά νομίζω ότι είναι στο καλύτερο μέγεθος. Όσο για τον Μήτσο, ελπίζω να παραμείνει για καιρό ο βασιλιάς και να φέρνει γείτονες σα και τον χτεσινό. Ξέρω ότι κούρασα αλλά είναι το πρώτο ποστ και ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας.. Καλά να περνάμε όλοι
viewtopic.php?f=1&t=37903
Δημοσίευση από Nikos89 » 15 Οκτ 2013, 12:29
Φοιτητής στη πανέμορφη και μυροβόλο Χίο 5 χρόνια τώρα, μόλις πέρσυ το καλοκαίρι αποφάσισα να συνεχίσω το ψαροντούφεκο. Είχα τη τύχη να γνωρίσω μεγάλες προσωπικότητες του χώρου όπου με πότιζαν με γνώσεις και εμπειρίες αλλά και με όνειρα για δικές μου επιτυχίες. Το ζευγάρι μου, φοιτητής και αυτός, τρελός (γενικά, αλλά και) με το ψαροντούφεκο ήρθε και έδεσε αρμονικά με εμένα τον άπειρο και άγαρμπο. Το κερασάκι στη τούρτα ήταν η γνωριμία με τον μπάρμπα Γιάννη(δεν του αρέσει να τον λέμε παππού καθώς μόλις πάτησε τα 30 αλλά μας ρείχνει 6 χρονάκια ). Ο άνθρωπος αυτός μας βοήθησε αφάνταστα όχι μόνο στα του ψαροντούφεκου, αλλά και στη ζωή μας. Η φωτό είναι από το τελευταίο ψάρεμα που κάναμε και οι τρείς μαζί πριν 3 βδομάδες.. Αυτά για την εισαγωγή.. Το όνειρο κάθε ψαροντουφεκά, ο βασιλιάς προφανώς.. Μόλις πήρα το πρώτο όπλο πέρσυ(της πλάκας, στη βδομάδα πάνω έσπασε..) πήγα στη πιο κοντινή παραλία. Σε μια από τις βουτιές στο τρομερό βάθος των 5 μέτρων, είδα ένα βράχο να ξεκολλάει και να βυθίζεται, αυτό ήταν, ο κύριος πήρε το όνομα Μήτσος και με στοίχειωνε από τότε. Από εκείνη τη στιγμή, ανεβάσαμε αποδόσεις με το ζευγάρι, πολλά ψαρέματα σχεδόν μέρα παρά μέρα, όμορφα θυράματα αλλά ποτέ ροφός, συναντίσεις αρκετές αλλά ποτέ σύλληψη. Το μέρος το επισκεπτόμασταν συχνά, ο Μήτσος εκεί, τον βλέπαμε, μας έβλεπε, end of story. Βάθος καντά στα 20 μέτρα, οι άπνοιες βελτιόνωνταν βουτιά τη βουτιά, αλλά δεν ήταν αρκετές για τον Μήτσο(όπου είχε αποκτήσει και γείτονα). Χτες λοιπόν, χτυπά το τηλέφωνο στις 4, ο τρελός που λέγαμε, πάμε να πέσουμε μια κοντινή και γρήγορη. Μα έχω διπλοματική να τελειώσω, μα είναι αργά, μα έχει 5αρακι γεμάτο, τίποτα αυτός. Συμβιβάζομαι με το γεγονός καθώς το μέρος εκείνο εκτός από το οφθαλμόλουτρο του βασιλιά, δεν μας έχει δώσει ΠΟΤΕ ούτε ένα σαργουδάκι, ίσα να πλατσουρίζαμε. Πρώτη βουτιά γύρω στις 5, συρτό πάνω στα βράχια και τζίφος, ούτε οφθαλμόλουτρο σκέφτομαι σήμερα , βουτά και ο Σπύρος, μια από τα ίδια. Μια τελευταία λέω και φέυγουμε. Βουτιά στο πάτο και σύρσιμο παράλληλα με τα βράχια. Εκεί που λέω άντε ανέβα, γυρνάω και βλέπω το γείτονα να με κοιτά μακρυά και λίγο πιο χαμηλα, δεν το σκέφτηκα πολύ, στρίβω και κατευθύνομαι πάνω του σβηστός, βολή πάνω από τρία μέτρα και η οκτάρα μπαίνει δίπλα από τα βράγχια.. Πανικώς, τραβάω το σκοινί και φεύγω πάνω σαν υποβρύχιο, ο Σπύρος με έχει συναντίσει στη μέση της διαδρομής και μου έχει τσιμπίσει το όπλο. Τι αναπνοές και μαλ..ες για να μην πάθω υποξία, στην επιφάνεια απλά χτυπιόμουν κατάπινα νερό και γενικά πεντάχρονο που του κάνανε δώρο αυτό που ζήτησε από τον Άγιο Βασίλη. Ο γείτονας δεν συγκρίνετε με τον Μήτσο καθώς το κοντέρ σταμάτησε στα 6,100, αλλά νομίζω ότι είναι στο καλύτερο μέγεθος. Όσο για τον Μήτσο, ελπίζω να παραμείνει για καιρό ο βασιλιάς και να φέρνει γείτονες σα και τον χτεσινό. Ξέρω ότι κούρασα αλλά είναι το πρώτο ποστ και ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας.. Καλά να περνάμε όλοι
viewtopic.php?f=1&t=37903
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.
Η Ποιότητα της Ζωής μας, απο τις Επιλογές μας εξαρτάται...
-Capetan Thomas
-Capetan Thomas
- mojo
- Site Admin
- Δημοσιεύσεις: 3013
- Εγγραφή: Τρί 06 Νοέμ 2012, 19:38
- Ονοματεπώνυμο: Ζάχος
- Τοποθεσία: Μεσολόγγι - Πόρτο Ράφτη
Re: Επιλεγμένες Ιστορίες (αόρατο)
Από το Δούναβη με αγάπη
Δημοσίευση από βυθοβενιος » 07 Φεβ 2017, 02:12
Η φετινή μου χρόνια με βρίσκει στην όμορφη Βουδαπέστη ,προετοιμάζοντας τον εαυτό μου σε μια μετάβαση του χρόνου προς Γερμανία πλευρά.
Όπου κι εαν βρισκόμαστε όμως πάντα δεν μπορούμε χωρίς την αγαπημένη μας μπλε θέα.Τις προηγούμενες μέρες περάσαμε έναν πολύ βαρύ χιόνια με θερμοκρασίες που άγγιζαν τους -28 βαθμούς. Στην Καθημερινή μετακίνηση για τις πρόβες κλπ κλπ όντας μουσικος εδώ ,δεν μπορουσα παρα να φέρνω στο νου μου την ηρεμία και την ζεστασιά που μου προσφέρει ο Κορινθιακός οπότε χάνομαι στην αγκαλιά του. Σε αυτά ήρθαν να προστεθούν οι ξεθωριασμενες εικόνες από τα ψαρεματα των διακοπών μου φέτος.
Για κάποιο περιεργο λογο φέτος ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα πως έρχομαι τόσο κοντά με αυτό το εκπληκτικό αλλά ταλαιπωρημένο από την ανθρώπινη δραστηριότητα οικοσυστήμα.δύο ψαράκια από διαφορετικές μέρες μια Λίτσα και μια συναγριδα. Η Λίτσα πιασμενη στα τρία μέτρα και η συναγριδα στα 23.Όπως και να χει ήταν αγαπημένες αναμνήσεις από το καλοκαίρι. Η συναγριδα φαγώθηκε παρέα με όλη την οικογένεια σε μια ταβερνουλα δύο ώρες Αφού την πιάσαμε. Καλές βουτιές σε όλους τους φίλους και αναμένω πως και πως την επιστροφή μου το Πάσχα για να πάω για μερικές βουτιές παρέα με τον αγαπητό φίλο johnkokk.συμπληρωματικά οποίος φίλος ψαροτουφεκας τύχει να περάσει από Βουδαπέστη ας στείλει ένα ΜΗΝ να τον ξεναγησω σε αυτήν την όμορφη μουσική πόλη. Καληνύχτα σε όλους τους τρελούς ιχθυοφονους.
viewtopic.php?f=1&t=58508
Δημοσίευση από βυθοβενιος » 07 Φεβ 2017, 02:12
Η φετινή μου χρόνια με βρίσκει στην όμορφη Βουδαπέστη ,προετοιμάζοντας τον εαυτό μου σε μια μετάβαση του χρόνου προς Γερμανία πλευρά.
Όπου κι εαν βρισκόμαστε όμως πάντα δεν μπορούμε χωρίς την αγαπημένη μας μπλε θέα.Τις προηγούμενες μέρες περάσαμε έναν πολύ βαρύ χιόνια με θερμοκρασίες που άγγιζαν τους -28 βαθμούς. Στην Καθημερινή μετακίνηση για τις πρόβες κλπ κλπ όντας μουσικος εδώ ,δεν μπορουσα παρα να φέρνω στο νου μου την ηρεμία και την ζεστασιά που μου προσφέρει ο Κορινθιακός οπότε χάνομαι στην αγκαλιά του. Σε αυτά ήρθαν να προστεθούν οι ξεθωριασμενες εικόνες από τα ψαρεματα των διακοπών μου φέτος.
Για κάποιο περιεργο λογο φέτος ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα πως έρχομαι τόσο κοντά με αυτό το εκπληκτικό αλλά ταλαιπωρημένο από την ανθρώπινη δραστηριότητα οικοσυστήμα.δύο ψαράκια από διαφορετικές μέρες μια Λίτσα και μια συναγριδα. Η Λίτσα πιασμενη στα τρία μέτρα και η συναγριδα στα 23.Όπως και να χει ήταν αγαπημένες αναμνήσεις από το καλοκαίρι. Η συναγριδα φαγώθηκε παρέα με όλη την οικογένεια σε μια ταβερνουλα δύο ώρες Αφού την πιάσαμε. Καλές βουτιές σε όλους τους φίλους και αναμένω πως και πως την επιστροφή μου το Πάσχα για να πάω για μερικές βουτιές παρέα με τον αγαπητό φίλο johnkokk.συμπληρωματικά οποίος φίλος ψαροτουφεκας τύχει να περάσει από Βουδαπέστη ας στείλει ένα ΜΗΝ να τον ξεναγησω σε αυτήν την όμορφη μουσική πόλη. Καληνύχτα σε όλους τους τρελούς ιχθυοφονους.
viewtopic.php?f=1&t=58508
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.
Η Ποιότητα της Ζωής μας, απο τις Επιλογές μας εξαρτάται...
-Capetan Thomas
-Capetan Thomas
- mojo
- Site Admin
- Δημοσιεύσεις: 3013
- Εγγραφή: Τρί 06 Νοέμ 2012, 19:38
- Ονοματεπώνυμο: Ζάχος
- Τοποθεσία: Μεσολόγγι - Πόρτο Ράφτη
Re: Επιλεγμένες Ιστορίες (αόρατο)
Καλό καλοκαίρι - Μέρος Δεύτερο
Δημοσίευση από napoleon » 10 Ιουν 2015, 18:28
Γνωστή ιστορία, χτες είχα το δίλημμα " να πάω, να μην πάω" και γνωστή επίσης η απόφαση, πάντα πας
Οι βιαστικοί να πάνε στο τέλος της δημοσίευσης, Σημείο 1.
Δεν είχα κάμερα (βαρέθηκα να φτιάξω για το ξύλινο, (εδώ θα σχολιάσει ο Japos)), δεν είχα χρόνο πολύ και είχα παραγγελία (με τη καλή την έννοια ) για μικρά για τηγάνι.
Οπότε, πρώτο όπλο στο σάκο το 60 άρι για πέτρες, σκορπινούλες, πέρκες και χάνους, μακάρι να είχε και κανένα μπαρμπουνάκι. Δεύτερο είπα να πάρω το ξύλινο 105 μήπως προλάβω και κάνω και κανένα καρτεράκι, πήρα και ένα λαστιχοβόλο 100άρι Mares που έχω (πάντα κουβαλάω εφεδρικό) και ευτυχώς που δεν του έβαλα την κάμερα να ψαρέψω με αυτό (6,5 βέργα).
Το ψαχτήρι στα ρηχά από πέτρα σε πέτρα είναι για μένα μια από τις καλύτερες προπονήσεις, στο δρόμο προς τον κάβο μάζεψα 1- 1,5 κιλό ψαράκια.
3-4 σκορπινούλες, 2-3 πέρκες, χτύπησα και ένα νεοφερμένο σκαράκι (έτσι για την γεύση).
Φτάνοντας στον κάβο ο ήλιος ήθελε 4-5 εκατοστά για να σκουμπήσει στην απέναντι κορυφογραμμή. Εντάξει η τηγανιά είχε βγει.
Το ψιλό ενθουσιασμένο και ανέμελο την έπεφτε με βουλημία στο κερασάκι ... καρτέρι στο καρτέρι ( ) τίποτα δεν έδειχνε να χαλάει τη γαλήνη του τοπίου, μέχρι που σε μια ανάδυση τα μικρόψαρα άρχισαν να έρχονται καταπάνω μου, δεν μπόρεσα να διακρίνω τίποτα (παραγνωριστήκαμε με το ψιλό λέω και μας δουλεύει) και μπήκα στη φάση της χαλάρωσης για την επόμενη βουτιά.
Εν τω μεταξύ, κατά την χαλάρωση, σκεφτόμουνα που παλιά είχα χτυπήσει ένα 15κιλο μαγιάτικο από την επιφάνεια καθώς ήρθε κάτω από τα πόδια μου μαζί με 3-4 άλλα να περιεργαστεί το "ψοφίμι" που επέπλεε στην επιφάνεια. Δεν είχα ολοκληρώσει τη σκέψη μου και να το σκηνικό επαναλαμβάνεται με ένα κοπαδάκι με αρκετά 3κιλα (τσε βάλε) μαναλάκια να περνούν κάτω από τα πόδια μου και να με κυκλώνουν όλο περιέργεια. Και μάλλον γνωρίζετε την γνωστή παροιμία με τη γάτα.
Η απληστία με κυρίεψε, περίμενε για τριπλέτα, τετραπλέτα (ακόμα και πενταπλέτα μη πω και παραπάνω) έλεγε μια φωνή μέσα μου, χτύπα και κρέμασέ το στη σημαδούρα μια άλλη σκέψη, προλαβαίνεις να πάρεις το άλλο όπλο και να τα θερίσεις ...
αλλά τα ψαράκια δεν μπορούσαν να διανοηθούν σε τι διαλογικό βάθος βρισκόμουν εκείνη την στιγμή (με κίνδυνο αν αναδυόμουν απότομα να είχα πρόβλημα με το άζωτο, κάπου το έχω ξανακούσει μου φαίνεται αυτό) και αφού έριξαν τη στροφή τους άρχισαν να την κάνουν με ελαφρά, οπότε και εγώ αποφάσισα να συμβιβαστώ και χτύπησα ένα μόνο μανάλι (ένα μόνο ... οποία παρακμή, ακολούθησαν πονοκέφαλοι, μάλλον από τη νόσο).
Το σούρουπο χαρίζει όμορφες στιγμές στον ψαροτουφεκά και μια από αυτές είχε σκοπό να εκτυλιχτεί τα αμέσως επόμενα λεπτά.
Στα λιγοστά τελευταία καρτέρια που ακολούθησαν τη σύλληψη του μαναλιού και καθώς ο ήλιος αποχωρούσε να φωτίσει άλλες υποθαλάσσιες πολιτείες, στον βράχο τα μικρόψαρα είχαν περίεργη συμπεριφορά. Το ρέμα ερχόταν από τα αριστερά και αυτά έσπαγαν συνέχεια επίσης από τα αριστερά. Όσο και αν κοιτούσα αριστερά και ανοικτά δεν έβλεπα τίποτα όμως. Κυρίως περίμενα κάποιο πελαγίσιο να προσεγγίσει από τη δεξιά μεριά που ήταν κόντρα στο ρεύμα και τα ανοιχτά. Στην τελευταία (κυριολεκτικά) βουτιά όμως αποφάσισα να βουτήξω από την αριστερή μεριά του βράχου και ποιο ρηχά σε ένα πόστο που μου έδινε καλή επισκόπηση του χώρου. Λίγο πριν περάσουν 2 λεπτά το ψάρι της φωτογραφίας μπαίνει στο σκηνικό από δεξιά με κυριαρχικό τσαμπουκά σαν τεράστιο λαβράκι. Ποια ήταν η πρώτη σκέψη που πέρασε από το μυαλό μου; Φτου και δεν έχω την κάμερα μαζί.
Εντάξει αστειεύομαι, το ψάρι έδειχνε μεγάλο και παρόλω που είχα διπλά δικανάκια στη 200άρα πετονιά έπρεπε να αποφασίσω γρήγορα που θα το χτυπήσω για να μη έχω περιπέτειες. Το χτυπώ εκεί που τελειώνει το καπάκι προς το σβέρκο και περνάει στο σχοινάκι, αμέσως το ψάρι την κάνει και αρχίζει να σέρνεται πάνω στα βράχια, ευτυχώς όμως δεν σκαλώνει κρίσιμα την βέργα. Αρχίζω την ανάδυση και αντιλαμβάνομαι ότι το ψάρι δεν μπορεί να πάρει μουλινέ. Φευ είχε περάσει σπείρα στο φρένο και δεν αμόλαγε καθόλου σχοινί. Το τράβηγμα του ψαριού πολύ έντονο για να αποπειραθώ να το ξεμπερδέψω. Η βολή όμως είναι καλή, το ψάρι πονάει, ο εξοπλισμός αντέχει και έτσι τραβώντας μια εγώ μια το ψάρι, ανεβαίνω στην επιφάνεια από το τεράστιο βάθος των 10 μέτρων. ακολουθούν αρκετές πατητές αλλά το ψάρι εξαντλείται γρήγορα. Το φέρνω κοντά μου και προσπαθώ να το πιάσω από την ουρά και να βάλω το χέρι στα βράγχια, πολύ ξύλο. ειδικά οι κουτουλιές . Κάποια στιγμή ησύχασε, τα μάζεψα όλα και πήρα το δρόμο της επιστροφής.
Κάτι τέτοιες στιγμές καταριέμαι την ώρα που πούλησα το βαρκάκι και ευλογάω την στιγμή που αγόρασα το σκουτεράκι, το οποίο παρόλα τα ζόρια με έβγαλε χωρίς να κουραστώ παραπάνω στην παραλία, σουρούπωσε για τα καλά. Γρήγορες φωτογραφίες, δυο συνάδελφοι παραπέρα τα μάζευαν και έφευγαν. Καθάρισμα. Όλα τα ψάρια τα καθαρίζω στη θάλασσα. Αλιευτικός φακός στο κεφάλι και καθάρισμα μέσα στη νύχτα. Κούραση.
Σημείο 1
Πήγα και χτύπησα δυο ωραία ψάρια. Εννοείται ότι στο παραπάνω κείμενο γίνεται μια χιουμοριστική προσέγγιση. Να είστε όλοι καλά και σας εύχομαι αντίστοιχες επιτυχίες.
viewtopic.php?f=1&t=49908
Δημοσίευση από napoleon » 10 Ιουν 2015, 18:28
Γνωστή ιστορία, χτες είχα το δίλημμα " να πάω, να μην πάω" και γνωστή επίσης η απόφαση, πάντα πας
Οι βιαστικοί να πάνε στο τέλος της δημοσίευσης, Σημείο 1.
Δεν είχα κάμερα (βαρέθηκα να φτιάξω για το ξύλινο, (εδώ θα σχολιάσει ο Japos)), δεν είχα χρόνο πολύ και είχα παραγγελία (με τη καλή την έννοια ) για μικρά για τηγάνι.
Οπότε, πρώτο όπλο στο σάκο το 60 άρι για πέτρες, σκορπινούλες, πέρκες και χάνους, μακάρι να είχε και κανένα μπαρμπουνάκι. Δεύτερο είπα να πάρω το ξύλινο 105 μήπως προλάβω και κάνω και κανένα καρτεράκι, πήρα και ένα λαστιχοβόλο 100άρι Mares που έχω (πάντα κουβαλάω εφεδρικό) και ευτυχώς που δεν του έβαλα την κάμερα να ψαρέψω με αυτό (6,5 βέργα).
Το ψαχτήρι στα ρηχά από πέτρα σε πέτρα είναι για μένα μια από τις καλύτερες προπονήσεις, στο δρόμο προς τον κάβο μάζεψα 1- 1,5 κιλό ψαράκια.
3-4 σκορπινούλες, 2-3 πέρκες, χτύπησα και ένα νεοφερμένο σκαράκι (έτσι για την γεύση).
Φτάνοντας στον κάβο ο ήλιος ήθελε 4-5 εκατοστά για να σκουμπήσει στην απέναντι κορυφογραμμή. Εντάξει η τηγανιά είχε βγει.
Το ψιλό ενθουσιασμένο και ανέμελο την έπεφτε με βουλημία στο κερασάκι ... καρτέρι στο καρτέρι ( ) τίποτα δεν έδειχνε να χαλάει τη γαλήνη του τοπίου, μέχρι που σε μια ανάδυση τα μικρόψαρα άρχισαν να έρχονται καταπάνω μου, δεν μπόρεσα να διακρίνω τίποτα (παραγνωριστήκαμε με το ψιλό λέω και μας δουλεύει) και μπήκα στη φάση της χαλάρωσης για την επόμενη βουτιά.
Εν τω μεταξύ, κατά την χαλάρωση, σκεφτόμουνα που παλιά είχα χτυπήσει ένα 15κιλο μαγιάτικο από την επιφάνεια καθώς ήρθε κάτω από τα πόδια μου μαζί με 3-4 άλλα να περιεργαστεί το "ψοφίμι" που επέπλεε στην επιφάνεια. Δεν είχα ολοκληρώσει τη σκέψη μου και να το σκηνικό επαναλαμβάνεται με ένα κοπαδάκι με αρκετά 3κιλα (τσε βάλε) μαναλάκια να περνούν κάτω από τα πόδια μου και να με κυκλώνουν όλο περιέργεια. Και μάλλον γνωρίζετε την γνωστή παροιμία με τη γάτα.
Η απληστία με κυρίεψε, περίμενε για τριπλέτα, τετραπλέτα (ακόμα και πενταπλέτα μη πω και παραπάνω) έλεγε μια φωνή μέσα μου, χτύπα και κρέμασέ το στη σημαδούρα μια άλλη σκέψη, προλαβαίνεις να πάρεις το άλλο όπλο και να τα θερίσεις ...
αλλά τα ψαράκια δεν μπορούσαν να διανοηθούν σε τι διαλογικό βάθος βρισκόμουν εκείνη την στιγμή (με κίνδυνο αν αναδυόμουν απότομα να είχα πρόβλημα με το άζωτο, κάπου το έχω ξανακούσει μου φαίνεται αυτό) και αφού έριξαν τη στροφή τους άρχισαν να την κάνουν με ελαφρά, οπότε και εγώ αποφάσισα να συμβιβαστώ και χτύπησα ένα μόνο μανάλι (ένα μόνο ... οποία παρακμή, ακολούθησαν πονοκέφαλοι, μάλλον από τη νόσο).
Το σούρουπο χαρίζει όμορφες στιγμές στον ψαροτουφεκά και μια από αυτές είχε σκοπό να εκτυλιχτεί τα αμέσως επόμενα λεπτά.
Στα λιγοστά τελευταία καρτέρια που ακολούθησαν τη σύλληψη του μαναλιού και καθώς ο ήλιος αποχωρούσε να φωτίσει άλλες υποθαλάσσιες πολιτείες, στον βράχο τα μικρόψαρα είχαν περίεργη συμπεριφορά. Το ρέμα ερχόταν από τα αριστερά και αυτά έσπαγαν συνέχεια επίσης από τα αριστερά. Όσο και αν κοιτούσα αριστερά και ανοικτά δεν έβλεπα τίποτα όμως. Κυρίως περίμενα κάποιο πελαγίσιο να προσεγγίσει από τη δεξιά μεριά που ήταν κόντρα στο ρεύμα και τα ανοιχτά. Στην τελευταία (κυριολεκτικά) βουτιά όμως αποφάσισα να βουτήξω από την αριστερή μεριά του βράχου και ποιο ρηχά σε ένα πόστο που μου έδινε καλή επισκόπηση του χώρου. Λίγο πριν περάσουν 2 λεπτά το ψάρι της φωτογραφίας μπαίνει στο σκηνικό από δεξιά με κυριαρχικό τσαμπουκά σαν τεράστιο λαβράκι. Ποια ήταν η πρώτη σκέψη που πέρασε από το μυαλό μου; Φτου και δεν έχω την κάμερα μαζί.
Εντάξει αστειεύομαι, το ψάρι έδειχνε μεγάλο και παρόλω που είχα διπλά δικανάκια στη 200άρα πετονιά έπρεπε να αποφασίσω γρήγορα που θα το χτυπήσω για να μη έχω περιπέτειες. Το χτυπώ εκεί που τελειώνει το καπάκι προς το σβέρκο και περνάει στο σχοινάκι, αμέσως το ψάρι την κάνει και αρχίζει να σέρνεται πάνω στα βράχια, ευτυχώς όμως δεν σκαλώνει κρίσιμα την βέργα. Αρχίζω την ανάδυση και αντιλαμβάνομαι ότι το ψάρι δεν μπορεί να πάρει μουλινέ. Φευ είχε περάσει σπείρα στο φρένο και δεν αμόλαγε καθόλου σχοινί. Το τράβηγμα του ψαριού πολύ έντονο για να αποπειραθώ να το ξεμπερδέψω. Η βολή όμως είναι καλή, το ψάρι πονάει, ο εξοπλισμός αντέχει και έτσι τραβώντας μια εγώ μια το ψάρι, ανεβαίνω στην επιφάνεια από το τεράστιο βάθος των 10 μέτρων. ακολουθούν αρκετές πατητές αλλά το ψάρι εξαντλείται γρήγορα. Το φέρνω κοντά μου και προσπαθώ να το πιάσω από την ουρά και να βάλω το χέρι στα βράγχια, πολύ ξύλο. ειδικά οι κουτουλιές . Κάποια στιγμή ησύχασε, τα μάζεψα όλα και πήρα το δρόμο της επιστροφής.
Κάτι τέτοιες στιγμές καταριέμαι την ώρα που πούλησα το βαρκάκι και ευλογάω την στιγμή που αγόρασα το σκουτεράκι, το οποίο παρόλα τα ζόρια με έβγαλε χωρίς να κουραστώ παραπάνω στην παραλία, σουρούπωσε για τα καλά. Γρήγορες φωτογραφίες, δυο συνάδελφοι παραπέρα τα μάζευαν και έφευγαν. Καθάρισμα. Όλα τα ψάρια τα καθαρίζω στη θάλασσα. Αλιευτικός φακός στο κεφάλι και καθάρισμα μέσα στη νύχτα. Κούραση.
Σημείο 1
Πήγα και χτύπησα δυο ωραία ψάρια. Εννοείται ότι στο παραπάνω κείμενο γίνεται μια χιουμοριστική προσέγγιση. Να είστε όλοι καλά και σας εύχομαι αντίστοιχες επιτυχίες.
viewtopic.php?f=1&t=49908
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.
Η Ποιότητα της Ζωής μας, απο τις Επιλογές μας εξαρτάται...
-Capetan Thomas
-Capetan Thomas
- mojo
- Site Admin
- Δημοσιεύσεις: 3013
- Εγγραφή: Τρί 06 Νοέμ 2012, 19:38
- Ονοματεπώνυμο: Ζάχος
- Τοποθεσία: Μεσολόγγι - Πόρτο Ράφτη
Re: Επιλεγμένες Ιστορίες (αόρατο)
Η γιορτινή κυρία
Δημοσίευση από peskandritsas » 29 Δεκ 2017, 12:31
Καλημέρα και χρόνια πολλά σε όλους
Στο ψητό λοιπόν.
Κατέβηκα και εγώ στο χωριό μου για διακοπές μετά από πολύ πίεση στην δουλειά για να καταφέρω να κάτσω σερί Χριστούγεννα και πρωτοχρονιά.
Είχα καιρό να έχω τόση όρεξη για βουτιά, και μάλλον γι αυτό έπνιξα και την κάμερα στην πρώτη που έκανα
Έκανα 2 ψαρέματα μέχρι προχθές στα οποία η απουσία ψαριών ήταν εντυπωσιακή.
Οι λίγοι σαργοί που είδα επίσης δεν πλησιαζόντουσαν με τίποτα.
Το επίσης περίεργο ήταν ότι και στα δύο άψαρα ψαρέματα πέρασα καταπληκτικά..
Δεν είναι σύνηθες μπορεί να έχω χαλαρώσει αρκετά με τα ψάρια αλλά ακόμα γουστάρω να κουβαλάω μερικά στην ψαροβελώνα μου βγαίνοντας...
Το τρίτο ψάρεμα λοιπόν το σχεδίασα καλά.
πρώτον είδα καιρό, και από το μεσημέρι και μετά θα γινόταν χαμός.
Δεύτερον μιας και είδα ότι δε καιγόμουν για την ψαριά και τα καλά κομμάτια μου δεν είχαν τίποτα, είπα να πάω σε ένα παλιό κομμάτι, που είχα καιρό να δω ψάρι.
Την τελευταία φορά που είχα δει όμως ήταν μια τεράστια κυρία που είχε ξεψαρίσει από πολύ καλή βολή του Μήτσου και είχε γλυτώσει στο τσακ και το δευτέρωμα μου.(πολύ γκαντεμιά)
Τρίτον και σπουδαιότερο, είχαν έρθει γυναίκα και παιδί και έπρεπε να είμαι νωρίς πίσω..
7,20 στο νερό λοιπόν και η κίνηση είναι πολύ καλή.
Σε 20 λεπτά είμαι στον τόπο και από πάνω βλέπω ήδη τις μικρές (τρειαροτεσσάρες ) να κόβουν βόλτες.
Καρτέρι λοιπόν και σε 10 δεύτερα η κυρία είναι μπροστά μου, αλλά έχει πλησιάσει πολύ και σπάει και πολύ απότομα. μπηχτή λοιπόν και την παίρνω χαμηλά.
Το μουλινέ ελεύθερό , και το ψάρι βραχώνει και ξεψαρίζει. Ευτυχώς η πλάκα είναι βολική και με ένα καλό δευτέρωμα την αγκαλιάζω.
Ειχα καιρό να πάρω τοσο μεγάλο ψάρι και πραγματικά το χάρηκα πολύ. Τόσο που εκεί που γύριζα από μέσα μπας και βρω κάνα νέο κομμάτι, σε άσχετο καρτέρι, χάρισα μια ποιο μεγάλη για την μικρή (σχετικά) που βλέπετε στην φώτο..
Τα λαβράκια είναι πάντα μια καλή γαρνιτούρα, και μην τα βλέπετε δίπλα στο γομάρι , είναι μπαμπάτσικα..
Α ξέχασα, στις 9,40 ήμουν σπίτι, πριν ξυπνήσει η γυναίκα..
Εν ολίγης δεν έγινα ξαφνικά τσιτσο νατάλε, απλά να θυμάστε πριν από μεγάλη κακοκαιρία και με κατάλληλες συνθήκες η θάλασσα γεμίζει ψάρια..
Τώρα που γράφω ο ουρανός έχει κλάψει πολύ ο άνεμος λισομανάει και η θάλασσα έχει βουρκώσει αφάνταστα μετά την απώλεια της βασίλισσας..
Δεν προβλέπεται να στρώσει μέχρι να μαζευτώ. Πρώτη φορά πήγα στο χωρίο της γυναίκας (Σπάρτη) εθελοντικά και τόσο εύκολα..
Καλή χρονιά να έχουμε με υγεία και σύνεση..
υ.γ 1 Το ίδιο βράδυ την τιμήσαμε, όπως της άξιζε, με τζάκι και μπόλικο τσίπουρο. Έφαγα όλο το κεφάλι, τι κρίμα που κανείς άλλος δεν το ήθελε......
υ.γ 2 Μιας και ήμουν μόνος να πω ότι το ψάρι το πήρα στα 4 μέτρα νερό.. (μην ξεχνιόμαστε, έτσι..) viewtopic.php?f=1&t=61649
Δημοσίευση από peskandritsas » 29 Δεκ 2017, 12:31
Καλημέρα και χρόνια πολλά σε όλους
Στο ψητό λοιπόν.
Κατέβηκα και εγώ στο χωριό μου για διακοπές μετά από πολύ πίεση στην δουλειά για να καταφέρω να κάτσω σερί Χριστούγεννα και πρωτοχρονιά.
Είχα καιρό να έχω τόση όρεξη για βουτιά, και μάλλον γι αυτό έπνιξα και την κάμερα στην πρώτη που έκανα
Έκανα 2 ψαρέματα μέχρι προχθές στα οποία η απουσία ψαριών ήταν εντυπωσιακή.
Οι λίγοι σαργοί που είδα επίσης δεν πλησιαζόντουσαν με τίποτα.
Το επίσης περίεργο ήταν ότι και στα δύο άψαρα ψαρέματα πέρασα καταπληκτικά..
Δεν είναι σύνηθες μπορεί να έχω χαλαρώσει αρκετά με τα ψάρια αλλά ακόμα γουστάρω να κουβαλάω μερικά στην ψαροβελώνα μου βγαίνοντας...
Το τρίτο ψάρεμα λοιπόν το σχεδίασα καλά.
πρώτον είδα καιρό, και από το μεσημέρι και μετά θα γινόταν χαμός.
Δεύτερον μιας και είδα ότι δε καιγόμουν για την ψαριά και τα καλά κομμάτια μου δεν είχαν τίποτα, είπα να πάω σε ένα παλιό κομμάτι, που είχα καιρό να δω ψάρι.
Την τελευταία φορά που είχα δει όμως ήταν μια τεράστια κυρία που είχε ξεψαρίσει από πολύ καλή βολή του Μήτσου και είχε γλυτώσει στο τσακ και το δευτέρωμα μου.(πολύ γκαντεμιά)
Τρίτον και σπουδαιότερο, είχαν έρθει γυναίκα και παιδί και έπρεπε να είμαι νωρίς πίσω..
7,20 στο νερό λοιπόν και η κίνηση είναι πολύ καλή.
Σε 20 λεπτά είμαι στον τόπο και από πάνω βλέπω ήδη τις μικρές (τρειαροτεσσάρες ) να κόβουν βόλτες.
Καρτέρι λοιπόν και σε 10 δεύτερα η κυρία είναι μπροστά μου, αλλά έχει πλησιάσει πολύ και σπάει και πολύ απότομα. μπηχτή λοιπόν και την παίρνω χαμηλά.
Το μουλινέ ελεύθερό , και το ψάρι βραχώνει και ξεψαρίζει. Ευτυχώς η πλάκα είναι βολική και με ένα καλό δευτέρωμα την αγκαλιάζω.
Ειχα καιρό να πάρω τοσο μεγάλο ψάρι και πραγματικά το χάρηκα πολύ. Τόσο που εκεί που γύριζα από μέσα μπας και βρω κάνα νέο κομμάτι, σε άσχετο καρτέρι, χάρισα μια ποιο μεγάλη για την μικρή (σχετικά) που βλέπετε στην φώτο..
Τα λαβράκια είναι πάντα μια καλή γαρνιτούρα, και μην τα βλέπετε δίπλα στο γομάρι , είναι μπαμπάτσικα..
Α ξέχασα, στις 9,40 ήμουν σπίτι, πριν ξυπνήσει η γυναίκα..
Εν ολίγης δεν έγινα ξαφνικά τσιτσο νατάλε, απλά να θυμάστε πριν από μεγάλη κακοκαιρία και με κατάλληλες συνθήκες η θάλασσα γεμίζει ψάρια..
Τώρα που γράφω ο ουρανός έχει κλάψει πολύ ο άνεμος λισομανάει και η θάλασσα έχει βουρκώσει αφάνταστα μετά την απώλεια της βασίλισσας..
Δεν προβλέπεται να στρώσει μέχρι να μαζευτώ. Πρώτη φορά πήγα στο χωρίο της γυναίκας (Σπάρτη) εθελοντικά και τόσο εύκολα..
Καλή χρονιά να έχουμε με υγεία και σύνεση..
υ.γ 1 Το ίδιο βράδυ την τιμήσαμε, όπως της άξιζε, με τζάκι και μπόλικο τσίπουρο. Έφαγα όλο το κεφάλι, τι κρίμα που κανείς άλλος δεν το ήθελε......
υ.γ 2 Μιας και ήμουν μόνος να πω ότι το ψάρι το πήρα στα 4 μέτρα νερό.. (μην ξεχνιόμαστε, έτσι..) viewtopic.php?f=1&t=61649
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.
Η Ποιότητα της Ζωής μας, απο τις Επιλογές μας εξαρτάται...
-Capetan Thomas
-Capetan Thomas
- mojo
- Site Admin
- Δημοσιεύσεις: 3013
- Εγγραφή: Τρί 06 Νοέμ 2012, 19:38
- Ονοματεπώνυμο: Ζάχος
- Τοποθεσία: Μεσολόγγι - Πόρτο Ράφτη
Re: Επιλεγμένες Ιστορίες (αόρατο)
Στο χάραμα έχει τα πσάρια!
Δημοσίευση από ΤΑΙΤΙΝΟΣ » 06 Σεπ 2020, 16:31
Κυριακή σήμερα, καλή η πρόβλεψη του καιρού και ΄΄άβρεχτος΄΄ δυό εβδομάδες, δηλ. απίστευτα πολύ τις καλές εποχές αλλά όχι και τώρα.
Το έβαλα το ξυπνητήρι αλλά όταν χτύπησε ήμουν 50-50 να σηκωθώ… Πάνω που η ζυγαριά έγερνε προς το χουζούρι, μια χρυσαφιά λάμψη πέρασε από τη σκέψη μου. ΄΄Ρε συ, είναι οι μέρες που έρχονται, μετά το φεγγάρι, με τις λιακάδες΄΄
Το χουζούρι έχασε χωρίς να παίξει μετά από αυτό. Με συνοπτικές διαδικασίες (δηλαδή παραπατώντας και μουρμουρίζοντας ως γκρινιάρης) ετοιμάστηκα και βουρ για ένα τοπάκι πολύ της μοδός για συγκεκριμένες ουραιοπτερυγιοκουνίστρες!
Η Θάλασσα, αγαπημένη εικόνα πάντα, έσπρωχνε τον ήλιο στο ουράνιο ταξίδι του προς τον ουρανό κι εκείνος έστελνε τις πιο βιαστικές αχτίδες του παντού…
Το νερό ζεστό, η στολή λεπτή (λιωμένη είναι για την ακρίβεια) και τα βάρη λίγα οπότε ξεκούραστα, φεύγει γρήγορα η απόσταση στο αδιάφορο κομμάτι και φτάνω στον όμορφο βυθό που μου έχει δώσεις πολλές χαρές στο παρελθόν…
Τα καρτέρια, το ένα μετά το άλλο και μετά το πρώτο μισάωρο τα πνευμόνια ανοίγουν, η ανάσα βαθαίνει και οι χρόνοι βυθού μου χαρίζουν όλο και περισσότερη επαφή με τον υπέροχο κόσμο που μας έχει κερδίσει απ’ τα μικράτα μας…
Ψάρια αρκετά. Μουρμούρες, μελανούρια κάποιοι καλοφαγάδες καμπανάδες αλλά και μπάφες διόλου ευκαταφρόνητες. Η…φαγούρα στο δείκτη της δεξιάς χειρός, αφόρητη! Τι είπαμε όμως; (όχι όλοι μαζί, εγώ είπα πριν μπω στο νερό) ΜΟΝΟ χρυσοφρύδες. Αν έχει καλώς. Αν δεν έχει, μπουγάτσα στο γυρισμό (έχουμε κορυφαία εδώ!) και απαλύνεται ο…πόνος!
Στην ώρα πάνω, πίσω από τα ψαρούλια που σουλτσάρουν μπροστά μου προσπαθώντας να αποφασίσουν αν τρώγομαι ή όχι για να μου την πέσουν, στο μακρινό μπακγκράουντ ναούμ, διακρίνω στα ημίθολα μια σκιά. Τι ήταν δεν έβλεπες αλλά το κολύμπι της την πρόδωσε την κυρία! Μαζεύτηκα κι έσκυψα πίσω από το βραχάκι που κρατιόμουν και έξυσα λίγο την πέτρα. Ηταν αρκετό για να πάρει την απόφασή της. Γύρισε και ξεκίνησε να έρχεται, απελπιστικά αργά, αλλά ερχόταν. Η θέση μου δεν ηταν καλή για τον ήλιο και φοβόμουν ότι αν κουνούσα έστω βλέφαρο, θα χανόταν στην ομίχλη όπως είναι το συνήθειό τους…
Κι ακαρτέρει κι ακαρτέρει, κάποια στιγμή στα 3,5 μέτρα περίπου αποφάσισε ότι είχε πλησιάσει αρκετά και πήγε να στρίψει, με εκείνο το απατηλά αργό γύρισμα, χαρακτηριστικό του είδους τους που σε αποκοιμίζει και νομίζεις ότι απλά θα στρίψει και θα σου…ποζάρει για να ρίξεις. Αμ δε, έτσι τα όνειρα του φιλόδοξου/υπεραισιόδοξου τσιπουροκυνηγού, γίνονται ο εφιάλτης της βολής στο ζιγκ όταν η τσιπούρα τρόπαιο είναι ήδη στο ζαγκ… Το αποτέλεσμα γνωστό: παίρνεις τη βέργα στο χέρι, αναρωτιέσαι τι παίχτηκε, γιατί εγώ, ποιος είμαι, ποιο το νόημα της ζωής κλπ και μετά κλαις και λίγο και κα΄πως έτσι δημιουργείται η παλίρροια κι ανεβαίνει η θάλασσα, από τα δάκρυα των ψαροκυνηγών για τις τσιπούρες που έχασαν! Ξερω εγώ, έχασα πολλές…
Βεβαια στο παρόν στόρυ, η θάλασσα παρέμεινε στη πρότερη στάθμη της, δεν υπήρξε κλάμα, μόνο μια μικροκατολίσθηση από τον γκρεμό της ακτής από τις φωνές χαράς όταν η ταϊτιέν μιμήθηκε τα ασεγκαϊ των Ζουλού (κι εγώ αυτούς) με την πολεμική κραυγή γκι-ντλααα! Ναι, νταξ, ξέφυγα αλλά από τη χαρά είναι δείξτε κατανόηση, έχω να πάρω τέτοια χρυσοφρύδα από…. ούτε και θυμάμαι…
Και για να γυρίσουμε στην κανονικότητα (της ιστορίας δηλαδή γιατι στην κανονικότητα της ζωής μας μάλλον αργούμε), ήταν από κείνες τις φορές που όταν η βέργα ξεκινάει το ταξίδι της, το ξέρεις ήδη ότι θα φτάσει στην Ιθάκη που της όρισες, είτε είναι μακρύς είτε σύντομος ο δρόμος…. Η βολή λοιπόν βρήκε το ψάρι καίρια και η κίνησή του πάγωσε στο χρόνο αν και τα χρώματά της, εκείνο το μοναδικό μακιγιάζ της ντίβας του βυθού, έλαμπαν μέχρι που ακούμπησε απαλά στην άμμο από κάτω…
Ακολούθησε άλλη μια μικρότερη, εξίσου όμορφη αλλά χωρίς την αγριάδα στην ΄΄έκφραση΄΄ που είχε η μεγάλη. Δικαιωματικά βέβαια!
Ήταν ένα όμορφο πρωϊνό, μιας όμορφης μέρας και το ξέρω πως θα γυρίζουν στο μυαλό μου οι σκηνές αυτές για καιρό… Ετσι, θέλησα να το μοιραστώ και να ευχηθώ και στα δικά σας –οι άψαροι- οι άλλοι συνεχίστε απλά, η Θάλασσα είναι όλων μας κι έχει δώρα, θαυματα κι εκπλήξεις για όλους…
ΥΓ Η φωτό, εξ ανάγκης στο σπίτι αφου οι αναφορές για θολουρες με απέτρεψαν απο το να παρω καμερα μαζί μου...
viewtopic.php?f=1&t=67357
Δημοσίευση από ΤΑΙΤΙΝΟΣ » 06 Σεπ 2020, 16:31
Κυριακή σήμερα, καλή η πρόβλεψη του καιρού και ΄΄άβρεχτος΄΄ δυό εβδομάδες, δηλ. απίστευτα πολύ τις καλές εποχές αλλά όχι και τώρα.
Το έβαλα το ξυπνητήρι αλλά όταν χτύπησε ήμουν 50-50 να σηκωθώ… Πάνω που η ζυγαριά έγερνε προς το χουζούρι, μια χρυσαφιά λάμψη πέρασε από τη σκέψη μου. ΄΄Ρε συ, είναι οι μέρες που έρχονται, μετά το φεγγάρι, με τις λιακάδες΄΄
Το χουζούρι έχασε χωρίς να παίξει μετά από αυτό. Με συνοπτικές διαδικασίες (δηλαδή παραπατώντας και μουρμουρίζοντας ως γκρινιάρης) ετοιμάστηκα και βουρ για ένα τοπάκι πολύ της μοδός για συγκεκριμένες ουραιοπτερυγιοκουνίστρες!
Η Θάλασσα, αγαπημένη εικόνα πάντα, έσπρωχνε τον ήλιο στο ουράνιο ταξίδι του προς τον ουρανό κι εκείνος έστελνε τις πιο βιαστικές αχτίδες του παντού…
Το νερό ζεστό, η στολή λεπτή (λιωμένη είναι για την ακρίβεια) και τα βάρη λίγα οπότε ξεκούραστα, φεύγει γρήγορα η απόσταση στο αδιάφορο κομμάτι και φτάνω στον όμορφο βυθό που μου έχει δώσεις πολλές χαρές στο παρελθόν…
Τα καρτέρια, το ένα μετά το άλλο και μετά το πρώτο μισάωρο τα πνευμόνια ανοίγουν, η ανάσα βαθαίνει και οι χρόνοι βυθού μου χαρίζουν όλο και περισσότερη επαφή με τον υπέροχο κόσμο που μας έχει κερδίσει απ’ τα μικράτα μας…
Ψάρια αρκετά. Μουρμούρες, μελανούρια κάποιοι καλοφαγάδες καμπανάδες αλλά και μπάφες διόλου ευκαταφρόνητες. Η…φαγούρα στο δείκτη της δεξιάς χειρός, αφόρητη! Τι είπαμε όμως; (όχι όλοι μαζί, εγώ είπα πριν μπω στο νερό) ΜΟΝΟ χρυσοφρύδες. Αν έχει καλώς. Αν δεν έχει, μπουγάτσα στο γυρισμό (έχουμε κορυφαία εδώ!) και απαλύνεται ο…πόνος!
Στην ώρα πάνω, πίσω από τα ψαρούλια που σουλτσάρουν μπροστά μου προσπαθώντας να αποφασίσουν αν τρώγομαι ή όχι για να μου την πέσουν, στο μακρινό μπακγκράουντ ναούμ, διακρίνω στα ημίθολα μια σκιά. Τι ήταν δεν έβλεπες αλλά το κολύμπι της την πρόδωσε την κυρία! Μαζεύτηκα κι έσκυψα πίσω από το βραχάκι που κρατιόμουν και έξυσα λίγο την πέτρα. Ηταν αρκετό για να πάρει την απόφασή της. Γύρισε και ξεκίνησε να έρχεται, απελπιστικά αργά, αλλά ερχόταν. Η θέση μου δεν ηταν καλή για τον ήλιο και φοβόμουν ότι αν κουνούσα έστω βλέφαρο, θα χανόταν στην ομίχλη όπως είναι το συνήθειό τους…
Κι ακαρτέρει κι ακαρτέρει, κάποια στιγμή στα 3,5 μέτρα περίπου αποφάσισε ότι είχε πλησιάσει αρκετά και πήγε να στρίψει, με εκείνο το απατηλά αργό γύρισμα, χαρακτηριστικό του είδους τους που σε αποκοιμίζει και νομίζεις ότι απλά θα στρίψει και θα σου…ποζάρει για να ρίξεις. Αμ δε, έτσι τα όνειρα του φιλόδοξου/υπεραισιόδοξου τσιπουροκυνηγού, γίνονται ο εφιάλτης της βολής στο ζιγκ όταν η τσιπούρα τρόπαιο είναι ήδη στο ζαγκ… Το αποτέλεσμα γνωστό: παίρνεις τη βέργα στο χέρι, αναρωτιέσαι τι παίχτηκε, γιατί εγώ, ποιος είμαι, ποιο το νόημα της ζωής κλπ και μετά κλαις και λίγο και κα΄πως έτσι δημιουργείται η παλίρροια κι ανεβαίνει η θάλασσα, από τα δάκρυα των ψαροκυνηγών για τις τσιπούρες που έχασαν! Ξερω εγώ, έχασα πολλές…
Βεβαια στο παρόν στόρυ, η θάλασσα παρέμεινε στη πρότερη στάθμη της, δεν υπήρξε κλάμα, μόνο μια μικροκατολίσθηση από τον γκρεμό της ακτής από τις φωνές χαράς όταν η ταϊτιέν μιμήθηκε τα ασεγκαϊ των Ζουλού (κι εγώ αυτούς) με την πολεμική κραυγή γκι-ντλααα! Ναι, νταξ, ξέφυγα αλλά από τη χαρά είναι δείξτε κατανόηση, έχω να πάρω τέτοια χρυσοφρύδα από…. ούτε και θυμάμαι…
Και για να γυρίσουμε στην κανονικότητα (της ιστορίας δηλαδή γιατι στην κανονικότητα της ζωής μας μάλλον αργούμε), ήταν από κείνες τις φορές που όταν η βέργα ξεκινάει το ταξίδι της, το ξέρεις ήδη ότι θα φτάσει στην Ιθάκη που της όρισες, είτε είναι μακρύς είτε σύντομος ο δρόμος…. Η βολή λοιπόν βρήκε το ψάρι καίρια και η κίνησή του πάγωσε στο χρόνο αν και τα χρώματά της, εκείνο το μοναδικό μακιγιάζ της ντίβας του βυθού, έλαμπαν μέχρι που ακούμπησε απαλά στην άμμο από κάτω…
Ακολούθησε άλλη μια μικρότερη, εξίσου όμορφη αλλά χωρίς την αγριάδα στην ΄΄έκφραση΄΄ που είχε η μεγάλη. Δικαιωματικά βέβαια!
Ήταν ένα όμορφο πρωϊνό, μιας όμορφης μέρας και το ξέρω πως θα γυρίζουν στο μυαλό μου οι σκηνές αυτές για καιρό… Ετσι, θέλησα να το μοιραστώ και να ευχηθώ και στα δικά σας –οι άψαροι- οι άλλοι συνεχίστε απλά, η Θάλασσα είναι όλων μας κι έχει δώρα, θαυματα κι εκπλήξεις για όλους…
ΥΓ Η φωτό, εξ ανάγκης στο σπίτι αφου οι αναφορές για θολουρες με απέτρεψαν απο το να παρω καμερα μαζί μου...
viewtopic.php?f=1&t=67357
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.
Η Ποιότητα της Ζωής μας, απο τις Επιλογές μας εξαρτάται...
-Capetan Thomas
-Capetan Thomas
- matador23
- Δημοσιεύσεις: 3652
- Εγγραφή: Τετ 23 Νοέμ 2011, 14:42
- Ονοματεπώνυμο: Κοβάνης Κων/νος
- Τοποθεσία: Θήβα - Βοιωτίας
Re: Επιλεγμένες Ιστορίες (αόρατο)
Η ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ
Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από CapetanThomas » Κυρ 04 Δεκ 2022, 00:18
Η ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ……
Το Αγαπημένο μας Φόρουμ,
ώς Υπόσταση, αποτελεί μία Μικρογραφία
της Ευρύτερης Κοινωνίας μας…
Υπάρχουν Κάποιες κατανοητά λογικές Συμπάθειες…
Υπάρχουν όμως και Κάποιες ανεξήγητες
κι αδικαιολόγητες Αντιπάθειες…
Ετσι ακριβώς, όπως συμβαίνει πάντα
και στην Πραγματική Προσωπική Ζωή μας…
Με Υπομονή, με Ανοχή, με Κατανόηση, με Ηθος,
με Σεβασμό, με Αξιοπρέπεια κι Ανθρωπιά,
καταφέρνουμε ωστόσο, Ολοι μας,
να ξεπερνάμε τις Διαφορές που κατά Καιρούς προκύπτουν
και συνεχίζουμε μαζί, να συμβιώνουμε Αρμονικά…
Οι Παλιοί εδώ μέσα, με ξέρουν ήδη αρκετά καλά…
Οι Σταθερές και Πιστές Φιλίες, είναι τελικά πολύ Σπάνιες…
Για αυτό και οι Υπάρχουσες, είναι τόσο Εξαιρετικά Πολύτιμες κι Ανεκτίμητες…
Λίγα μόνο, απαραίτητα Σύντομα Λόγια,
για τους Νεότερους Φίλους στο Φόρουμ…
Μέσα σε αυτά τα όμορφα Χρόνια,
που είμαι μέσα στο αγαπημένο μας Φόρουμ,
έχω κάνει Αρκετές Προσωπικές μου Δημοσιεύσεις…
Μέσα σε αυτά τα Εννέα ( 9 ) Χρόνια, της Ενεργούς Παρουσίας μου,
η Συχνότητα των Δημοσιεύσεών μου,
ήταν περίπου 2 – 3 ανά Ετος…
Οι Περισσότερες εξ αυτών, ήταν < Κείμενα Αποψης >,
με Θεωρητική Ανάλυση και Προσέγγιση Διαφόρων Θεμάτων,
Χωρίς κανένα Ιχνος από Ψαρέματα και Ψάρια…
Οι Λιγότερες, αφορούσαν τα Προσωπικά μου Ψαρέματα,
με λιγοστές Δειγματοληπτικές Φωτογραφίες των Ψαριών μου…
Αυτές οι Λιγοστές Δημοσιεύσεις με τα Ψαρέματά μου,
είχαν ώς Βασικό τους Χαρακτηριστικό,
κυρίως, τον Χιουμοριστικό Αυτοσαρκασμό μου…
Τα Ψάρια μου, είχαν πάντα πολύ υποδεέστερο Ρόλο…
Δεν υπήρχε άλλωστε και Τίποτε εξαιρετικά Σπουδαίο,
έτσι ώστε να αξίζει για να το επιδείξω…
Κι υπήρχε ταυτόχρονα, μία σχετικά Εύκολη,
κι Ευχάριστη, υποβόσκουσα αθόρυβη και διακριτική Μεταφορά,
κάποιων ανεπαίσθητων μικρών Μηνυμάτων,
κάποιας σιωπηλής κι ευγενούς Προτροπής,
και διάφορων Προσωπικών Απόψεων και Στάσης Ζωής..
Όλα αυτά, ήταν πολύ Εύκολα κι Ευχάριστα
στην Διαχείρισή τους…
Τα < Κείμενα Αποψης > όμως,
δεν υπήρξαν Ποτέ μία απλή κι Εύκολη Υπόθεση…
Τα < Κείμενα Αποψης >, έχουν Σωματικό και Ψυχικό Πόνο…
Εχουν Κούραση, Δυσκολίες Επιλογών, Διλήμματα…
Είναι Πονήματα που απαιτούν και κοστίζουν Χρόνο…
Θα ήταν βέβαια μεγάλη μου Αφέλεια,
εάν είχα κάποια έστω μικρή Ψευδαίσθηση ότι,
αυτό που μου κόστισε τόσο Χρόνο και Κόπο,
θα βρεθούν πολλοί που θα διαθέσουν έστω λίγα Λεπτά από τον Χρόνο τους,
ούτε θα έχουν και την κατάλληλη Διάθεση, για να το διαβάσουν…
Είναι λοιπόν Δεδομένο ότι αυτά τα Κείμενα Αποψης,
απευθύνονται ουσιαστικά σε Αυτούς τους Λίγους,
Αυτούς τους Λίγους που θα κάνουν τον Κόπο να το διαβάσουν,
σε Αυτούς που δεν θα θεωρήσουν ώς Χάσιμο Χρόνου,
αυτά τα λίγα απαραίτητα Λεπτά που απαιτούνται…
Αφορμή για την Δημιουργία αυτών των Κειμένων Αποψης,
ήταν συνήθως, μία Σκέψη, ένα σημαντικό Γεγονός,
ένα έντονο Συναίσθημα, ένας ισχυρός Προβληματισμός,
ένα Δίλημμα, ένα σοβαρό Λάθος, ένας Κίνδυνος,
μία Προειδοποίηση, μία Ανάγκη Πρόληψης,
μία ευγενική Προτροπή, ένα Μήνυμα Ανθρωπιάς, κ.λ.π.
Εδώ μέσα στο αγαπημένο μας Φόρουμ, στον < Καφενέ >
όπως συνηθίζουμε να τον αποκαλούμε, Νέοι και Παλιοί,
είμαστε Ολοι μας, Ισοι μεταξύ Ισων,
ώς προς την Δυνατότητα Ελεύθερης Εκφρασης της Αποψής μας,
αλλά κυρίως είμαστε < Φίλοι > , που συνυπάρχουμε
μέσα σε αυτόν τον Δικό μας Κοινό Φιλόξενο Χώρο,
κι οφείλουμε Ολοι μας να υπηρετούμε πιστά
τον Ανθρωπισμό με ολοκληρωτική Ανιδιοτέλεια……
Όμως από τις Δυσκολίες που προανέφερα,
η πλέον Επώδυνη και Δυσχερέστερη, ώς προς την ορθή Διαχείρισή της,
ήταν Κάποιες, ευτυχώς λίγες Ατυχες Περιπτώσεις,
έντονης Διαφωνίας μεταξύ Φίλων…
Είναι όπως προανέφερα Ψυχικά πολύ Επώδυνη,
αυτή η Ανάγκη να πάρεις Θέση, να εκφράσεις Γνώμη,
να προσπαθήσεις για κάποια Ισορροπία,
που συνήθως βοηθάει στο να μπορέσεις να εξομαλύνεις Διαφορές…
Το Βέβαιο είναι πάντα ότι, Κανένας δεν θα μείνει Ευχαριστημένος,
και Σίγουρα δυσαρεστήθηκαν και οι Δύο αντιμαχόμενες Πλευρές…
Ναι, έχω χάσει δυστυχώς, Κάποιους καλούς Φίλους μου εδώ μέσα…
Και το Πρόβλημα δεν είναι μόνο ότι τους έχασα εγώ…
Ποιος και Γιατί να με υπολογίσει Εμένα…
Το κυρίαρχο Θέμα όμως είναι ότι, τελικά κι ουσιαστικά,
τους έχασε δυστυχώς το Φόρουμ μας…
Εγώ όμως δεν δίστασα και δεν έμεινα πίσω Ποτέ,
έβγαινα πάντα Μπροστά για να εκφράσω την Γνώμη μου,
έχοντας σάν Οδηγό και Κριτήριο, το Γενικό Καλό...
Ότι έχω γράψει, κι όσες Θέσεις έχω πάρει στις Δημοσιεύσεις μου εδώ μέσα,
γράφτηκαν κάτω από την Αμείλικτη Σπάθη της Αυτοκριτικής,
που έθετα πάντα εγώ, να επικρέμεται απειλητικά επάνω από την Συνείδησή μου,
εκδιώκοντας αυστηρά κάθε Ιχνος Εγωϊσμού μου,
απομακρύνοντας απ΄την Ψυχή μου κάθε Ιχνος Επαρσης,
καταδικάζοντας κάθε Σκέψη μου με Ιχνη Αλαζονείας…
Ετσι πιστεύω ότι παρέμεινα μέχρι το Τέλος,
Σεμνός, Ταπεινός κι Ανθρώπινος…
Κι Εάν παρ΄Ελπίδα, έχω προσβάλει ποτέ Κάποιον,
χωρίς να το αντιληφθώ, θα ήθελα να ζητήσω Συγνώμη…
Σε Ολες αυτές τις Δημοσιεύσεις μου Κειμένων Αποψης,
γράφω μονάχα την Φτωχική Προσωπική μου Αποψη…
Δεν παρουσιάστηκα Ποτέ ώς Γνώστης ή ώς Διάνοια…
Ενας Απλός Ανθρωπος είμαι, με πολλές Ελλείψεις,
με σοβαρές Αγνοιες και με μεγάλες Αδυναμίες…
Δεν είμαι σε Θέση να συμβουλέψω
και να στείλω Μηνύματα και Προτροπές σε Κανέναν απολύτως…
Όλα όσα έχω γράψει, είναι απλές Προσωπικές μου
απλοϊκές Απόψεις και Τίποτε Άλλο…
Όλα αυτά, υπάρχουν βέβαια μέσα στο Φόρουμ μας…
Τα Λόγια, είναι σάν τα Πουλιά στον Ανεμο,
πετάνε και φεύγουν μακριά…
Τα Γραπτά αντιθέτως μένουν για πάντα…
Scripta manent μας έλεγαν οι Αρχαίοι Ρωμαίοι…
Υπάρχουν βέβαια,
αρκεί να φροντίσουμε να τα διαφυλάξουμε όπως τους αξίζει…
Όπως επίσης θεωρώ Σημαντικό να μπορεί εύκολα
να τα ανακαλύψει ο κάθε Ενδιαφερόμενος Επισκέπτης μας…
Πρώτιστη κι αρχική Ανάγκη μου λοιπόν,
ήταν να τα συγκεντρώσω Ολα…
Πέρασαν από αυστηρή Επιλογή των Σημαντικότερων…
Λείπουν λοιπόν, Ολα όσα εγώ εσκεμμένα παρέλειψα…
Κράτησα μόνο αυτά, που με είχαν συγκινήσει πιο πολύ,
μόνο αυτά για τα οποία έδωσα πολύ Χρόνο, Κόπο και Πόνο…
Οφείλω όμως να διευκρινίσω ότι, σε Αυτές τις Εκδόσεις μου,
περιέλαβα Όχι μονάχα τα Δικά μου Κείμενα,
αλλά συμπεριέλαβα και τα Δικά σας Σχόλια…
Είχαν πολύ μεγάλη Σημασία για μένα, τα Δικά σας Σχόλια…
Τα Σχόλια των Φίλων, που με τίμησαν να με διαβάσουν…
Ισως είχαν και πολύ μεγαλύτερη Αξία, από το δικό μου Κυρίως Κείμενο…
Τα Σχόλια που συνοδεύουν την κάθε Δημοσίευση,
είναι Βασικό Στοιχείο της Επικοινωνίας μας…
Γνωρίζετε Ολοι σας ήδη πολύ καλά, το πόσο μεγάλη
κι ιδιαίτερη Αξία και Σημασία έδινα πάντα,
στην Επικοινωνία, που πάντα πάσχιζα να έχουμε
και να μην την χάσουμε…
Για την Προσωπική μου Χρήση, εκτύπωσα 2-3 Εκδόσεις
από Δεκαεπτά ( 17 ) Επιλεγμένες Δημοσιεύσεις μου…
Δυό – Τρείς, αφορούν Ψαρέματα κι έχουν και Ψάρια…!!
Οι Υπόλοιπες Δεκατέσσερις ( 14 ) Δημοσιεύσεις μου,
είναι οι πολύ Δύσκολες, είναι οι Πικρές και Πανάκριβες,
είναι αυτές που στοίχησαν πραγματικά πολύ και πολλά...
Αυτές οι λίγες Εκτυπώσεις που έκανα, αφορούν Εμένα
και τον πολύ Στενό μου Κύκλο…
Για τους Νεότερους Φίλους που θα ενδιαφερθούν,
Θα τους διαθέσω Σύντομα, το Ηλεκτρονικό Αρχείο ολόκληρης της Εκδοσης…
Όμως, όπως ήδη γνωρίζετε Ολοι σας,
μπορείτε να γράψετε Επακριβώς τον Τίτλο της κάθε Δημοσίευσης,
στο ειδικό Πλαίσιο ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ…
Τέλος, αν μου επιτραπεί μία Συμβουλή για τους Νέους,
θα σας πρότεινα να κάνετε τον Κόπο και να διαβάσετε
αυτή την Δημοσίευση με Τίτλο : Δεν έχω…
Θεωρώ ότι, είναι το Σημαντικότερο που θα μπορούσα
να είχα προσφέρει, μέσα στο Αγαπημένο μας Φόρουμ…
Να είσαστε Ολοι σας πάντα καλά…
viewtopic.php?f=9&t=69990
Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από CapetanThomas » Κυρ 04 Δεκ 2022, 00:18
Η ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ……
Το Αγαπημένο μας Φόρουμ,
ώς Υπόσταση, αποτελεί μία Μικρογραφία
της Ευρύτερης Κοινωνίας μας…
Υπάρχουν Κάποιες κατανοητά λογικές Συμπάθειες…
Υπάρχουν όμως και Κάποιες ανεξήγητες
κι αδικαιολόγητες Αντιπάθειες…
Ετσι ακριβώς, όπως συμβαίνει πάντα
και στην Πραγματική Προσωπική Ζωή μας…
Με Υπομονή, με Ανοχή, με Κατανόηση, με Ηθος,
με Σεβασμό, με Αξιοπρέπεια κι Ανθρωπιά,
καταφέρνουμε ωστόσο, Ολοι μας,
να ξεπερνάμε τις Διαφορές που κατά Καιρούς προκύπτουν
και συνεχίζουμε μαζί, να συμβιώνουμε Αρμονικά…
Οι Παλιοί εδώ μέσα, με ξέρουν ήδη αρκετά καλά…
Οι Σταθερές και Πιστές Φιλίες, είναι τελικά πολύ Σπάνιες…
Για αυτό και οι Υπάρχουσες, είναι τόσο Εξαιρετικά Πολύτιμες κι Ανεκτίμητες…
Λίγα μόνο, απαραίτητα Σύντομα Λόγια,
για τους Νεότερους Φίλους στο Φόρουμ…
Μέσα σε αυτά τα όμορφα Χρόνια,
που είμαι μέσα στο αγαπημένο μας Φόρουμ,
έχω κάνει Αρκετές Προσωπικές μου Δημοσιεύσεις…
Μέσα σε αυτά τα Εννέα ( 9 ) Χρόνια, της Ενεργούς Παρουσίας μου,
η Συχνότητα των Δημοσιεύσεών μου,
ήταν περίπου 2 – 3 ανά Ετος…
Οι Περισσότερες εξ αυτών, ήταν < Κείμενα Αποψης >,
με Θεωρητική Ανάλυση και Προσέγγιση Διαφόρων Θεμάτων,
Χωρίς κανένα Ιχνος από Ψαρέματα και Ψάρια…
Οι Λιγότερες, αφορούσαν τα Προσωπικά μου Ψαρέματα,
με λιγοστές Δειγματοληπτικές Φωτογραφίες των Ψαριών μου…
Αυτές οι Λιγοστές Δημοσιεύσεις με τα Ψαρέματά μου,
είχαν ώς Βασικό τους Χαρακτηριστικό,
κυρίως, τον Χιουμοριστικό Αυτοσαρκασμό μου…
Τα Ψάρια μου, είχαν πάντα πολύ υποδεέστερο Ρόλο…
Δεν υπήρχε άλλωστε και Τίποτε εξαιρετικά Σπουδαίο,
έτσι ώστε να αξίζει για να το επιδείξω…
Κι υπήρχε ταυτόχρονα, μία σχετικά Εύκολη,
κι Ευχάριστη, υποβόσκουσα αθόρυβη και διακριτική Μεταφορά,
κάποιων ανεπαίσθητων μικρών Μηνυμάτων,
κάποιας σιωπηλής κι ευγενούς Προτροπής,
και διάφορων Προσωπικών Απόψεων και Στάσης Ζωής..
Όλα αυτά, ήταν πολύ Εύκολα κι Ευχάριστα
στην Διαχείρισή τους…
Τα < Κείμενα Αποψης > όμως,
δεν υπήρξαν Ποτέ μία απλή κι Εύκολη Υπόθεση…
Τα < Κείμενα Αποψης >, έχουν Σωματικό και Ψυχικό Πόνο…
Εχουν Κούραση, Δυσκολίες Επιλογών, Διλήμματα…
Είναι Πονήματα που απαιτούν και κοστίζουν Χρόνο…
Θα ήταν βέβαια μεγάλη μου Αφέλεια,
εάν είχα κάποια έστω μικρή Ψευδαίσθηση ότι,
αυτό που μου κόστισε τόσο Χρόνο και Κόπο,
θα βρεθούν πολλοί που θα διαθέσουν έστω λίγα Λεπτά από τον Χρόνο τους,
ούτε θα έχουν και την κατάλληλη Διάθεση, για να το διαβάσουν…
Είναι λοιπόν Δεδομένο ότι αυτά τα Κείμενα Αποψης,
απευθύνονται ουσιαστικά σε Αυτούς τους Λίγους,
Αυτούς τους Λίγους που θα κάνουν τον Κόπο να το διαβάσουν,
σε Αυτούς που δεν θα θεωρήσουν ώς Χάσιμο Χρόνου,
αυτά τα λίγα απαραίτητα Λεπτά που απαιτούνται…
Αφορμή για την Δημιουργία αυτών των Κειμένων Αποψης,
ήταν συνήθως, μία Σκέψη, ένα σημαντικό Γεγονός,
ένα έντονο Συναίσθημα, ένας ισχυρός Προβληματισμός,
ένα Δίλημμα, ένα σοβαρό Λάθος, ένας Κίνδυνος,
μία Προειδοποίηση, μία Ανάγκη Πρόληψης,
μία ευγενική Προτροπή, ένα Μήνυμα Ανθρωπιάς, κ.λ.π.
Εδώ μέσα στο αγαπημένο μας Φόρουμ, στον < Καφενέ >
όπως συνηθίζουμε να τον αποκαλούμε, Νέοι και Παλιοί,
είμαστε Ολοι μας, Ισοι μεταξύ Ισων,
ώς προς την Δυνατότητα Ελεύθερης Εκφρασης της Αποψής μας,
αλλά κυρίως είμαστε < Φίλοι > , που συνυπάρχουμε
μέσα σε αυτόν τον Δικό μας Κοινό Φιλόξενο Χώρο,
κι οφείλουμε Ολοι μας να υπηρετούμε πιστά
τον Ανθρωπισμό με ολοκληρωτική Ανιδιοτέλεια……
Όμως από τις Δυσκολίες που προανέφερα,
η πλέον Επώδυνη και Δυσχερέστερη, ώς προς την ορθή Διαχείρισή της,
ήταν Κάποιες, ευτυχώς λίγες Ατυχες Περιπτώσεις,
έντονης Διαφωνίας μεταξύ Φίλων…
Είναι όπως προανέφερα Ψυχικά πολύ Επώδυνη,
αυτή η Ανάγκη να πάρεις Θέση, να εκφράσεις Γνώμη,
να προσπαθήσεις για κάποια Ισορροπία,
που συνήθως βοηθάει στο να μπορέσεις να εξομαλύνεις Διαφορές…
Το Βέβαιο είναι πάντα ότι, Κανένας δεν θα μείνει Ευχαριστημένος,
και Σίγουρα δυσαρεστήθηκαν και οι Δύο αντιμαχόμενες Πλευρές…
Ναι, έχω χάσει δυστυχώς, Κάποιους καλούς Φίλους μου εδώ μέσα…
Και το Πρόβλημα δεν είναι μόνο ότι τους έχασα εγώ…
Ποιος και Γιατί να με υπολογίσει Εμένα…
Το κυρίαρχο Θέμα όμως είναι ότι, τελικά κι ουσιαστικά,
τους έχασε δυστυχώς το Φόρουμ μας…
Εγώ όμως δεν δίστασα και δεν έμεινα πίσω Ποτέ,
έβγαινα πάντα Μπροστά για να εκφράσω την Γνώμη μου,
έχοντας σάν Οδηγό και Κριτήριο, το Γενικό Καλό...
Ότι έχω γράψει, κι όσες Θέσεις έχω πάρει στις Δημοσιεύσεις μου εδώ μέσα,
γράφτηκαν κάτω από την Αμείλικτη Σπάθη της Αυτοκριτικής,
που έθετα πάντα εγώ, να επικρέμεται απειλητικά επάνω από την Συνείδησή μου,
εκδιώκοντας αυστηρά κάθε Ιχνος Εγωϊσμού μου,
απομακρύνοντας απ΄την Ψυχή μου κάθε Ιχνος Επαρσης,
καταδικάζοντας κάθε Σκέψη μου με Ιχνη Αλαζονείας…
Ετσι πιστεύω ότι παρέμεινα μέχρι το Τέλος,
Σεμνός, Ταπεινός κι Ανθρώπινος…
Κι Εάν παρ΄Ελπίδα, έχω προσβάλει ποτέ Κάποιον,
χωρίς να το αντιληφθώ, θα ήθελα να ζητήσω Συγνώμη…
Σε Ολες αυτές τις Δημοσιεύσεις μου Κειμένων Αποψης,
γράφω μονάχα την Φτωχική Προσωπική μου Αποψη…
Δεν παρουσιάστηκα Ποτέ ώς Γνώστης ή ώς Διάνοια…
Ενας Απλός Ανθρωπος είμαι, με πολλές Ελλείψεις,
με σοβαρές Αγνοιες και με μεγάλες Αδυναμίες…
Δεν είμαι σε Θέση να συμβουλέψω
και να στείλω Μηνύματα και Προτροπές σε Κανέναν απολύτως…
Όλα όσα έχω γράψει, είναι απλές Προσωπικές μου
απλοϊκές Απόψεις και Τίποτε Άλλο…
Όλα αυτά, υπάρχουν βέβαια μέσα στο Φόρουμ μας…
Τα Λόγια, είναι σάν τα Πουλιά στον Ανεμο,
πετάνε και φεύγουν μακριά…
Τα Γραπτά αντιθέτως μένουν για πάντα…
Scripta manent μας έλεγαν οι Αρχαίοι Ρωμαίοι…
Υπάρχουν βέβαια,
αρκεί να φροντίσουμε να τα διαφυλάξουμε όπως τους αξίζει…
Όπως επίσης θεωρώ Σημαντικό να μπορεί εύκολα
να τα ανακαλύψει ο κάθε Ενδιαφερόμενος Επισκέπτης μας…
Πρώτιστη κι αρχική Ανάγκη μου λοιπόν,
ήταν να τα συγκεντρώσω Ολα…
Πέρασαν από αυστηρή Επιλογή των Σημαντικότερων…
Λείπουν λοιπόν, Ολα όσα εγώ εσκεμμένα παρέλειψα…
Κράτησα μόνο αυτά, που με είχαν συγκινήσει πιο πολύ,
μόνο αυτά για τα οποία έδωσα πολύ Χρόνο, Κόπο και Πόνο…
Οφείλω όμως να διευκρινίσω ότι, σε Αυτές τις Εκδόσεις μου,
περιέλαβα Όχι μονάχα τα Δικά μου Κείμενα,
αλλά συμπεριέλαβα και τα Δικά σας Σχόλια…
Είχαν πολύ μεγάλη Σημασία για μένα, τα Δικά σας Σχόλια…
Τα Σχόλια των Φίλων, που με τίμησαν να με διαβάσουν…
Ισως είχαν και πολύ μεγαλύτερη Αξία, από το δικό μου Κυρίως Κείμενο…
Τα Σχόλια που συνοδεύουν την κάθε Δημοσίευση,
είναι Βασικό Στοιχείο της Επικοινωνίας μας…
Γνωρίζετε Ολοι σας ήδη πολύ καλά, το πόσο μεγάλη
κι ιδιαίτερη Αξία και Σημασία έδινα πάντα,
στην Επικοινωνία, που πάντα πάσχιζα να έχουμε
και να μην την χάσουμε…
Για την Προσωπική μου Χρήση, εκτύπωσα 2-3 Εκδόσεις
από Δεκαεπτά ( 17 ) Επιλεγμένες Δημοσιεύσεις μου…
Δυό – Τρείς, αφορούν Ψαρέματα κι έχουν και Ψάρια…!!
Οι Υπόλοιπες Δεκατέσσερις ( 14 ) Δημοσιεύσεις μου,
είναι οι πολύ Δύσκολες, είναι οι Πικρές και Πανάκριβες,
είναι αυτές που στοίχησαν πραγματικά πολύ και πολλά...
Αυτές οι λίγες Εκτυπώσεις που έκανα, αφορούν Εμένα
και τον πολύ Στενό μου Κύκλο…
Για τους Νεότερους Φίλους που θα ενδιαφερθούν,
Θα τους διαθέσω Σύντομα, το Ηλεκτρονικό Αρχείο ολόκληρης της Εκδοσης…
Όμως, όπως ήδη γνωρίζετε Ολοι σας,
μπορείτε να γράψετε Επακριβώς τον Τίτλο της κάθε Δημοσίευσης,
στο ειδικό Πλαίσιο ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ…
Τέλος, αν μου επιτραπεί μία Συμβουλή για τους Νέους,
θα σας πρότεινα να κάνετε τον Κόπο και να διαβάσετε
αυτή την Δημοσίευση με Τίτλο : Δεν έχω…
Θεωρώ ότι, είναι το Σημαντικότερο που θα μπορούσα
να είχα προσφέρει, μέσα στο Αγαπημένο μας Φόρουμ…
Να είσαστε Ολοι σας πάντα καλά…
viewtopic.php?f=9&t=69990
ΛΑΔΙΑΣ : Η παρΑΝομη αλιεία δεν είναι ερασιτεχνική ή επαγγελματική: είναι απλά παρΑΝομη
CapetanThomas : https://www.spearfishingforum.gr/viewtopic.php?f=9&t=68075
CapetanThomas : https://www.spearfishingforum.gr/viewtopic.php?f=9&t=68075