Έτσι μου είπε κάποτε ένας φίλος ότι είναι το ψάρεμα μου σε ένα αγαπημένο μου τόπο..
Τεχνικές πολλές. Καρτέρι, ψαχτηρι, πλαναρισμα... Εγώ αρεσκομαι λόγω συνήθειας στο "κολυμπα-κολυμπα-κολυμπα ολο και κάτι θα συναντήσεις"
Πρώτο φως του ήλιου και εγώ ήμουν στο νερό. Ήρεμη η θάλασσα και με αρκετή ζωή. Οι μπαφες είχαν την τιμητική τους αλλά είχα πάει με άλλον σκοπό. Έψαχνα το φάντασμα της ακτογραμμής και την χρυσή πριγκίπισσα. Δυστυχώς τίποτα από τα δύο δεν φάνηκε, οπότε συνέχισα την πορεία μου.
Έφτασα σε άλλο πόστο και μετά από λίγο δύο λύκοι έκανα την εμφάνιση τους. Χωρίς να είμαι σίγουρος ότι έχω την απόσταση, προσπάθησα να τους κάνω να πλησιάσουν περισσότερο αλλά μάταια... Χάθηκαν μέσα στο γαλάζιο.
Ποντιζω την σημαδούρα και άρχισα να κινούμαι μέσα στου1 διαδρομους της Ποσειδωνίας, η οποία έφτανε μεχρι την επιφάνεια. Και ξάφνου....
Μια μεγάλη ουρά ήταν το μόνο που φαινόταν... Βολή σχεδόν εξεπαφης και η χρυσή πριγκίπισσα ξεπροβαλε.. Γρήγορη θανάτωση και μετά μια σκέψη.. Όντως, η ολη συλληψη στην αισθηση της, ήταν σαν η γάτα με το ποντίκι...
).