Μια από τις αρχές της Ιπποκράτειος διατροφής ήταν ότι πρέπει να λαμβάνουμε σε ισορροπημένες ποσότητες τις γεύσεις του γλυκού, αλμυρού , ξινού ,πικρού και στυφού. Την ίδια θεωρία υποστήριζαν εκτός από τον Ιπποκράτη
και διάφοροι άλλοι γιατροί και θεραπευτές της αρχαιότητας όπως ο Διοσκουρίδης και ο Ασκληπειος.
Δυστυχώς στις μέρες μας επικρατούν οι γλύκες και αλμύρες τροφές που είναι και πιο εύγευστες , ενώ το στυφό είναι ίσως η πιο δυσεύρετη γεύση στην διατροφή μας.
Μια πρώτης τάξεως υπερτροφή που ευδοκιμεί στην λεκάνη της Μεσογείου είναι το Χαρούπι.
Ευδοκιμεί στο μεγαλύτερο μέρος της Ελλάδας ειδικά στην Πελοπόννησο , Αττική και Κρήτη.
Με μια αναζήτηση στο google θα βρήκε εύκολα τα οφέλη για τον οργανισμό , ιδιαιτέρα για αθλητές και γυναίκες λόγο του μεγάλου ποσοστού σε πρωτεΐνες και ασβέστιο.
Αρκετά σκληρό για τα δόντια των περισσοτέρων και αρκετά δύσπεπτο για το στομάχι αλλά παρόλα αυτά βρώσιμο στην αρχική του μορφή.
Προκειμένου να αποκομίσουμε στο μέγιστο την διατροφική του αξία , να το διατηρήσουμε και να το κάνουμε πιο εύπεπτο μπορούμε να εξάγουμε τα έλαια του με τον παραδοσιακό τρόπο.
Συγκομιδή.
Η ιδανική εποχή για το μάζεμα του χαρουπιού είναι από τα τέλη του Ιουνίου έως τα μέσα Σεπτεμβρίου ανάλογα με την περιοχή.
Ο καρπός θα πρέπει να είναι σκούρο καφέ σε όλο του το μήκος. Το μαζεύουμε με τα χέρια ή αν δεν φτάνουμε το τινάζουμε με κάποιο καλάμι.
Μπορούμε να μαζέψουμε και τους καρπούς που έχουν πέσει κάτω μιας και έχουν πολύ μεγάλη αντοχή και δεν χαλάνε εύκολα.
Όσο περισσότερο μείνει ο καρπός πεσμένος στο έδαφός ξεραίνεται , η στυφή γεύση γίνεται εντονότερη και η επεξεργασία του δυσκολότερη.
Τεμαχισμός.
Αυτή είναι η πιο δύσκολη και επίπονη διαδικασία.
Χρησιμοποιώντας ένα καλό κλαδευτήρι το κόβουμε κάθετα σε κομμάτια 1.5 έως 2cm.
Αν υπάρχει κάποιο πάρα πολύ καλό multi το αλέθουμε περεταίρω αλλιώς το αποφεύγουμε γιατί θα καεί το μηχάνημα.
Με αυτό τον τρόπο θα αφαιρέσουμε τους σπόρους ,θα αποδεσμεύσει περισσότερες ουσίες κατά τον βρασμό , ευκολότερα και θα ελένξουμε αν είναι χαλασμένο ή περιέχει μαμούνια και σκουλήκια.
Βρασμος
Καλύπτουμε με νερό τουλάχιστον 2 δάχτυλα πάνω από τα τεμαχισμένα χαρούπια σε μια κατσαρόλα και τα βράζουμε περίπου 20 λεπτά ή μέχρι να φύγει το μεγαλύτερο ποσοστού του νερού και να πάρει το υγρό
μια ρευστή υφή σαν αραιό μέλι.
Όσο περισσότερο τα βράζουμε τόσο περισσότερες ουσίες αποδεσμεύουν αλλά η γεύση γίνεται όλο και πιο στυφή.
Κατά τον βρασμό το άρωμα που βγάζει είναι κάπως δυσάρεστο. Είναι φυσιολογικό.
Στράγγισμα.
Όταν τελειώσει ο βρασμός τα στραγγίζουμε πιέζοντας τα δυνατά με μία κουτάλα και ένα καλό σουρωτήρι.
Συσκευασία και αποθήκευση.
Όταν το υγρό που έχει μείνει κρυώσει καλά και χάσει δια της εξάτμισης το περισσότερο νερό,
το αποθηκεύουμε σε γυάλινα βάζα ή σε πλαστικά αν έχουμε φτιάξει μεγάλες ποσότητες και θέλουμε να το καταψύξουμε.
Όταν κάτσει θα διαχωριστεί σε 2 μέρη. Το μέρος που είναι στον πάτο είναι πιο παχύρρευστο και σαφώς πιο δυσάρεστα στυφό αλλά θα περιέχει και περισσότερες ουσίες.
Το συντηρούμε στο ψυγείο αν πρόκειται να το καταναλώσουμε σε καθημερινή βάση ή στην κατάψυξη για μακρά διάρκεια.
Αν δούμε ότι στην επιφάνεια του υγρού με τον καιρό δείξει δείγματα αλλοίωσης τα αφαιρούμε με ένα κουτάλι. Το υπόλοιπο δεν επηρεάζετε.
Κατανάλωση
Για να πάρουμε το μέγιστο των ουσιών κάλο θα ήταν να το ανακατεύουμε πριν την χρήση. Η γεύση του είναι γλυκιά και στυφή. Αν σας ενοχλεί το στυφό μέρος μην το ανακατέψετε και
να παίρνεται από το πάνω μέρος.
Μια κουταλιά της σούπας την ημέρα είναι αρκετή. Γυναίκες με προχωρημένη οστεοπόρωση και αθλητές θα πρέπει να παίρνουν 2 κουταλιές.
Φυσικά σε καμία περίπτωση δεν υποκαθιστά την δομημένη ιατρική θεραπεία για την οστεοπόρωση όσο θαυματουργό και να ακούγεται σε διάφορα site.
Μερικές ενδιαφέρουσες πληροφορίες για το χαρούπι.
Η μονάδα μέτρησης του χρυσού "καράτι" προέρχεται από το χαρούπι.
Από wikipedia
Η λέξη "καράτι" προέρχεται από την ελληνική λέξη κεράτιο, που αναφέρεται στους σπόρους του χαρουπιού (ξυλοκέρατου - Ceratonia siliqua).
Επειδή τα κεράτια (σπόροι χαρουπιού) έχουν την ιδιότητα να έχουν αρκετή ομοιομορφία στο μέγεθος και να διατηρούν το βάρος τους αναλλοίωτο, ανεξάρτητα από τις εξωτερικές συνθήκες, γι αυτό οι χρυσοχόοι και αργυροχόοι της Βενετίας τους χρησιμοποιούσαν ως μονάδα βάρους για τη μέτρηση του βάρους των πολύτιμων λίθων και μετάλλων. Την εποχή εκείνη ο καθένας θα μπορούσε να αγοράσει μερικούς σπόρους κερατίων στην αγορά και να ζυγίσει το πολύτιμο εμπόρευμα για επαλήθευση.
Το καρδιόξυλό της χρησιμοποιείται στην επιπλοποιία, την ξυλογλυπτική, την τορνευτική και τη βαρελοποιία ενώ ο φλοιός και τα φύλλα της στη βυρσοδεψία και τη βαφική. Τα χαρούπια και στη παρασκευή οινοπνευματωδών ποτών. Ακόμα αλευροποιούνται και χρησιμοποιούνται στη παρασκευή ενός θρεπτικού αλευριού κατάλληλου για βρεφικούς κοιλόπονους και παιδικές γαστρεντερίτιδες. Από τα σπόρια τους εξάγεται μία κολλώδης ουσία (κόμμι) χρήσιμη στη χαρτοβιομηχανία καθώς και ως στερεωτικό σε διάφορα τρόφιμα. Το ξύλο της χαρουπιάς χρησιμοποιείται σε ξύλινες διακοσμήσεις.
Αποτελεί πρώτης τάξεως τροφή σχεδόν για όλα τα ζώα εκτροφής
Στης δύσκολες εποχές για την χώρα μας όπως ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος υπήρξε βασική τροφή για τους πεινασμένους.
ΥΓ Ο καιρός είναι χάλια , με έχει πιάσει η μέση μου και όλο αυτό με κάνει ψηφιακά αποδοτικό.
